Δειλινό

Δειλινό

Σαν το’πες το τραγούδι σου στον Πλάστη σου

μη νοιάζεσαι τι θα γενεί πιο κάτω.

Της ζήσης το ποτήρι ως τον πάτο

ποιος να το πει πως το’πιε μπόρεσε;

Ποιος να το πει ποτέ πως χόρεψε

στης ηδονής και της χαράς το πανηγύρι

ως τις στερνές στροφές του, και όσοι γύροι

ως να χορτάσει η ψυχή του πως το μπόρεσε;

Διψώντας φεύγουμε, και αν φτάσαμε

στης χειμωνιάς τους χιονισμένους πύργους

και αν φθινόπωρα και άνοιξες διαβήκαμε

τρυγώντας τις κυψέλες του ονείρου

άδειο το κύπελλο. Στεγνή η ματιά. Αχόρταγη

να δει όσα δεν διάβηκαν μπροστά της.

Νιώθει η ψυχή τα κουρασμένα τα φτερά της

και γονατίζει σε μιαν ήττα ανυπόταγη

μα ως είδες τα βλαστάρια και μπουμπούκιασαν

κι ως φώτισαν ανθοί τη σκοτεινιά σου

ανάερη άσε την αποθυμιά σου

για κάτι που κι αν το’βρες δεν το όρισες.

Κι άσε του τραγουδιού ο απόηχος

τ’αυτιά σου να χαιδεύει.

Κι ω! το θάμα!

Της άνοιξης που αναγεννιέται σ’άλλην άνοιξη.

και σβιέται του φθινόπωρου το κλάμα.

Ω της ζωής το νιο ξεκίνημα!

Από το ξεχασμένο μονοπάτι.

Θαρρείς πως είσαι εσύ καλπάζοντας

πάνω στο ξέφρενό σου άτι.

Σαν το’πες το τραγούδι σου στον Πλάστη σου,

του δειλινού κραυγή και προσευχή σου

πάρε όσα διάβηκαν στερνά μαζί σου

και διάβαινε περήφανα τη στράτα σου.

Λογική-Φαντασία-Συναίσθημα

Ξενοδοχείο Hilton

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Εκδήλωση των Ελλήνων Ιατρών – Λογοτεχνών στο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιατρικής

Λογική – Φαντασία – Συναίσθημα

Αγαπητοί φίλοι –και διπλά συνάδελφοι. Είναι χαρά ν’ανταμώνουμε απόψε, να μπορούμε ν’ανταλλάξουμε μερικά λόγια, να εκφραστούμε γύρω από την αγωνία των καιρών.

          Το θέμα που έθεσε ο πρόεδρός μας ‘Λογική-Φαντασία-Συναίσθημα και ιατρική’ είναι τόσο πλατύ και πολύπλευρο και τόσα που χωρούν σ’αυτό και άπτονται της επιστήμης μας αλλά και της λογοτεχνικής και της ποιητικής μας απασχόλησης.

          Ο Albert Einstein είχε πει: Η Φαντασία είναι πιο σπουδαία από τη Γνώση. Και είναι τόσο αληθινό, αφού στη Γνώση μπορεί να συμβάλει η Φαντασία και η Φαντασία μπορεί να γεννά τη Γνώση.

          Μ’αυτό το απόφθεγμα, ο Einstein μπορούσε να δικαιώνει την ύπαρξη της ποίησης, γενικά της Πνευματικής Δημιουργίας.

          Η Ποίηση, που μπορεί να είναι ένα δοξαστικό τραγούδι για όσα ωραία συμβαίνουν γύρω μας και ομορφαίνουν τη ζωή, αλλά μπορεί επίσης να γίνει μια κραυγή διαμαρτυρίας στ’αδιέξοδα. Ένα ξέσπασμα οδύνης, ένα σάλπισμα και κάλεσμα ετοιμότητας. Βέβαια αυτή όπως μας λέει ο βορειοελλαδίτης ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης, η Ποίηση πολλές φορές είναι ένα μυστικό που όπως κάθε μυστικό θα έχανε τη μαγεία του αν εξηγιόταν λογικά. Όμως το μεγαλείο της, η ‘ειδοποιημένη’ μας συνείδηση, το καλλιεργημένο μας ένστικτο μπορεί να μας κάνει ικανούς να την αγγίξουμε και να την αφήσουμε να μας συνεπάρει.

          Συνδέοντας όλα αυτά με την Ιατρική μας που είναι ο υπέρτατος κρίκος που μας ένωσε όλους εμάς στη γήινη πορεία μας βλέπουμε τη σχέση που έχουν μαζί της. Η Ιατρική στηρίχθηκε στην παρατήρηση. Ο πρωτόγονος άνθρωπος παρατηρεί τις πράξεις των ζώων που διαθέτουν τα πολυδύναμα ένστικτά τους. Και τα μιμείται. Ύστερα ήρθε ο Ιπποκράτης, γεννιέται στην Ελλάδα ο μέγιστος των ιατρών στους αιώνες, προικισμένος με δημιουργική φαντασία αλλά και με πολύ συναίσθημα για να δοθεί ολόψυχα στον άνθρωπο και τη μοίρα του, να τον βοηθήσει.

          Η Φαντασία του ανοίγει δρόμους να προχωρεί και ν’ανακαλύπτει –και με τη λογική να δημιουργεί.

          Και βέβαια κορυφαίο συναίσθημα που μπορεί πάντα όλα να τα συντονίζει, και που η σημερινή υποτονικότητά του έχει κυρίως την ευθύνη της Πανανθρώπινης Παρακμής, είναι η ΑΓΑΠΗ. Η μεγάλη πληγωμένη από την αγριότητα των καιρών. Γι’αυτό και τόσο πολύτιμη όταν μπορείς να τη συναντάς, να την αναπαράγεις, να την προσφέρεις  και να τη δέχεσαι. Λίγα μόνο λόγια από τη Χριστιανική Θρησκεία αν ήταν εφαρμόσιμα από τους ανθρώπους θα ήταν ικανά να πλάσουν έναν καλύτερο κόσμο. Αγαπάτε αλλήλους. Μια μικρή – μεγάλη σε νόημα φράση. Και: Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις: Όμως πόσοι τα θυμόμαστε σήμερα; Που εφαρμόζονται;

          Η τέχνη γενικά είναι μια μορφή αγωνίας έχει πει η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν κι εμείς μέσα από την ευαισθητοποιημένη αγωνία του δημιουργού να συμβάλλουμε με τον Λόγο, με την όποια δυνατή πράξη και ενέργεια, να βοηθήσουμε τους άλλους και τον εαυτό μας για να σταθούμε ορθοί σαν άνθρωποι και σαν Έλληνες σ’αυτή την κρίσιμη πορεία προς τον κατήφορο της Ανθρωπότητας. Σ’αυτούς τους αμείλικτους κινδύνους που αγκαλιάζουν την Ελλάδα μας. Και …. παραφράζοντας λίγο τον ποιητή Μάνο Λοΐζο να πούμε: Θα τον γυρίσουμε τον Ήλιο! Σίγουρα Ναι! Όπως τραγούδησε ο ποιητής μας. Θα τον κρατήσουμε τον Ήλιο. Πάνω στις στέγες και μέσα στις καρδιές.

Ας το θυμόμαστε και ας ελπίζουμε πάντα.

Στο Πανελλήνιο Ιατρικό Συνέδριο που οργανώθηκε στις 20 Μαΐου, στο ξενοδοχείο Hilton η Εταιρία Ιατρών Λογοτεχνών έλαβε μέρος με θέμα ‘Λογική, φαντασία, συναίσθημα και ιατρική λογοτεχνία’.

Έλαβαν μέρος πολλοί γιατροί – λογοτέχνες και με πεζά και με ποιητικά κείμενα. Μια πολύ ενδιαφέρουσα βραδιά που απέδειξε τη στενή πάντα σχέση της ιατρικής με την λογοτεχνική έκφραση του λόγου.

Πρόεδρος είναι ο ιατρός κύριος Χρίστος Μαρκόπουλος ο οποίος εκδίδει και το πολύ ενδιαφέρον περιοδικό ‘Κασταλία’.

Η ηλεκτρονική διεύθυνση της ιστοσελίδας: http://www.logotehnesiatroi.gr/