Φωτογραφίες από τα βιβλία μου και την 'Αμυγδαλιά'

Όλα τα βιβλία της Τ. Μπούτου, επιλεγμένα τεύχη από τα Πειραϊκά Γράμματα, θεατρικές παραστάσεις, εκδηλώσεις, βραβεύσεις κ.α

.

.

.

Μικρό απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο «Η Κίνα του 1978, Το μεγάλο ταξίδι της ζωής μου», από τις εκδόσεις Vivliologia (2015)

Κριτικές και αναφορές στο έργο της Τούλας Μπούτου

δείτε κι άλλες κριτικές εδώ

.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Συγκινεί αλλά και ενθουσιάζει το "Μυστικό"...


Ολοένα και περισσότερο συγκινεί και ενδιαφέρει η παράστασή μας
«Το Μυστικό»

Τα σχόλια των θεατών από απλώς θετικά ως και ενθουσιώδη!
Οι ερμηνείες των ηθοποιών εξαιρετικές και το μήνυμα του έργου 'φτάνει' στην πλατεία ως και τον τελευταίο θεατή.

Το έργο συζητείται, αφορά και ενδιαφέρει όπως φαίνεται όλους...

Κάποια από αυτά τα σχόλια:


πηγή: theatromania.gr


Ωραίο το έργο με πολύ ωραία μηνύματα!
Ελένη Γρετσίστα

Πολύ ωραία παράσταση με ένα διαχρονικό θέμα! Οι ερμηνείες ήταν πολύ καλές… Λιτά κ όμορφα σκηνικά, ωραία κοστούμια, καταπληκτικός φωτισμός κ άψογη σκηνοθεσία!
Δημοπούλου Δήμητρα

Μία πάρα πολύ καλή και τρυφερή παράσταση με πολύ καλές ερμηνείες και πολύ καλή σκηνοθεσία!
Έφη Αθανασιάδου


Μια πολύ καλή παράσταση!! Το πρώτο μέρος άψογο… Το δεύτερο μέρος το ήθελα με μεγαλύτερη πλοκή…
Μαριέττα Σκοπελίτη

Μέσα στο κλίμα της εποχής το κείμενο και καλές ερμηνείες…
Γιαννακίδης Στάθης

Καλές ερμηνείες από όλους!...
Μιλτιάδης Κοράκης

Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους… μια πολύ καλή παράσταση με ένα θέμα που αγγίζει την καθημερινότητα όλων των ζευγαριών... Η ερμηνεία όλου του θιάσου ήταν υπέροχη.
Γιώργος Δενδρινός

Μια πολύ γλυκιά παράσταση…
Κυριακή Βαβουράκη

Ενδιαφέρον και διαχρονικό
Αλεξόγλου Δημήτρης

Η παράσταση δίνει τροφή για σκέψη…
Κατερίνα Κουκιάδη

Καταπληκτική παράσταση και διδακτικό σενάριο...
Χαρά Παπαϊωάννου

Καλές ερμηνείες, καλό κείμενο...
Μαγδαληνή Καπλάνη

Μια νοσταλγική παράσταση. Ξύπνησε μέσα μου θύμησες από παλιό καλό θέατρο. Με συγκίνησε βαθιά να δω επί σκηνής τόσο παλιούς και καλούς ηθοποιούς…
Σοφία Λουρίδα


Πολύ καλές ερμηνείες από τους καταξιωμένους ηθοποιούς! …
Πετρούλα Φιλίππου

Εξαιρετικές ερμηνείες από καταξιωμένους ηθοποιούς με την ζωντανή μουσική επένδυση βιολιού
Γεώργιος Τσιάκαλος 

Μια ευχάριστη παράσταση με αρκετά μηνύματα αλλά το σημαντικότερο για μένα με ανθρώπους που μας έκαναν να αγαπήσουμε το θέατρο και το κινηματογράφο!! Πολλά συγχαρητήρια….
Κολεγκά Γεωργία

Εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών. Η παράσταση ήταν ένα αξιοπρεπές κοινωνικό δράμα αρκετά επίκαιρο και με εύστοχες αναφορές στην τρέχουσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση… Όλοι οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους… Μια παράσταση συνολικά αξιόλογη και με πολύ αισιόδοξο φινάλε!...
Θεόδωρος Προπατορίδης

Παράσταση με θέμα της εποχής, εξαιρετικές ερμηνείες…
Μπακαλόπουλος Νεκτάριος

Πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση με εξαιρετικούς ηθοποιούς και επίκαιρο θέμα. Πρέπει να μάθουμε στη ζωή μας να συγχωρούμε και να αγαπάμε… Που απαιτεί μεγαλοψυχία…
Σύλβια Παπαδοπούλου

Ήταν μια ωραία παράσταση…
Κουτσούκη Κωνσταντίνα

Μια αρκετά καλή παράσταση με καταξιωμένους ηθοποιούς με πολύ μεγάλη καριέρα…
Καρποδίνης Χρήστος

Μια ωραία παράσταση…
Νιανιόγλου Γεώργιος

Παρακολουθήσαμε μια πολύ καλή παράσταση με πολύ αξιόλογους ηθοποιούς. Η ζωντανή μουσική με το βιολί μας άφησε όμορφα συναισθήματα…
Αντωνία Γκάγκλου

Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα παράσταση που κρατάει το θεατή σε εγρήγορση! Ένα έργο για τον έρωτα, τα λάθη, το τίμημα του ψέματος και τη δύναμη της αγάπης! Νομίζω πως αξίζει να την παρακολουθήσετε! Συγχαρητήρια σε όλους τους Συντελεστές!
Φλώρος Παναγιώτης

Καλή παράσταση με ηθοποιούς του παλιού καλού θεάτρου. Καλές ερμηνείες…
Ρασπίτσου Δήμητρα

Πολύ καλή προσπάθεια απ’όλους…
Μύρια Χρονάκη

Η παράσταση μας έδωσε αρκετά νοήματα…
Ευγενία Τσουμάνη

Έφυγα από το θέατρο γεμάτη σεβασμό για όλους τους συντελεστές αυτής της παράστασης…
Τριανταφυλλάκη Ελισάβετ

Κατά τη γνώμη μου ήταν πολύ ωραία η παράσταση!! Οι ηθοποιοί όλοι τους ήταν εξαιρετικοί!!…
Παναγιώτα Κουκούλη

Θίγει πολλά ζητήματα ηθικά κυρίως και προβληματίζει…
Ψάνη Ευαγγέλια

Μια καλή παράσταση…
Καρατσόλια Κατερίνα





Το Μυστικό

της Τούλας Μπούτου

Σκηνοθεσία: Βασίλης Πλατάκης
Πρωταγωνιστούν: Σπύρος Φωκάς, Μανώλης Δεστούνης, Ιλιάς Λαμπρίδου, Χρήστος Φωτίδης, Kυριακή Γάσπαρη, Ελευθερία Πατρικαρέα και η Κατερίνα Ροδίτη
Παίζει βιολί η: Lilian Sprincean
Σκηνικά: Σάββας Πασχαλίδης
Κουστούμια: Νίκος – Τάκης
Χορογραφίες: Δημήτρης Παπάζογλου

Πρεμιέρα: 11.10.2014

Θέατρο Μπρόντγουαιη

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Τρία ποιήματα της Αρ. Μπούτου στη διδακτέα ύλη ξένου Πανεπιστημίου



Επειδή πρέπει να θυμόμαστε


Σε ώρες χαλεπές, μεταξύ των ποιημάτων μου ήταν και ένα αφιερωμένο στον λαβωμένο σύζυγό μου Παντελή Μπούτο. Και μου έκανε την μεγάλη τιμή η καθηγήτρια στην έδρα Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Mons-Hainaut, Ισαβέλλα Μαράτου – Αργυράκη να το συμπεριλάβει μαζί με άλλα δυο ποιήματά μου μεταξύ των ποιημάτων και πολλών άλλων ελλήνων ποιητών στην διδακτέα ύλη των Μεταπτυχιακών Τμημάτων DES (Diplôme d'études spécialisées, orientation: Traduction) του Κρατικού Πανεπιστημίου της Mons-Hainaut. Κι όπως μου γράφει μεταξύ άλλων στην πολύ ωραία επιστολή της (Mons, 4.4.2001): «Νομίζω ότι μεγαλύτερη καταξίωση από αυτή, δηλαδή να κατέχεις θέση στην διδασκόμενη ύλη, δεν θα μπορούσες να έχεις».






Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Για τον ποιητή και αγωνιστή Γεώργιο Ζαλοκώστα



Γεώργιος Ζαλοκώστας ή Ζαλακώστας




Ο
ι ποιητές είναι σύμβολα. Είναι οι τίτλοι στο βιβλίο της κάθε εποχής, η σφραγίδα και η υπογραφή της ταυτότητάς της. Ο μανδύας που ντύνει την προσωρινή τους υπόσταση. Και όταν η εποχή αυτή έχει γίνει πια παρελθόν (και πόσο γρήγορα το σήμερα γίνεται χθες, πόσο απελπιστικά γρήγορα το ‘τώρα’ γίνεται ‘πριν’) και η ποίηση και οι ποιητές που την έζησαν, την ύμνησαν κι έτσι τη χάραξαν στο βιβλίο της ιστορίας θα μείνουν κι αυτοί σε κάποια σελίδα της.
Γυρίζοντας λοιπόν τη σκέψη πίσω όταν θέλουμε να επικοινωνήσουμε με κάποιους από το παρελθόν θα τους βρούμε να μας περιμένουν για να οδηγήσουν τα βήματά μας. Τα μονοπάτια μπορεί να έχουν κλείσει από τη βλάστηση των καιρών που έχουν μεσολαβήσει όμως το μάτι που θέλει να βλέπει την ποίηση ως μια ακατάλυτη και παντοτινή συνέχεια θα μπορέσει να πορευτεί μέσα από την απαγορευτική βλάστηση και να βρει κάτι από τη στίλβουσα ομορφιά της εποχής που τότε ανθούσε.
«Η ποίηση είναι ο λόγος που πάει να γίνει τραγούδι» λέει ο Παλαμάς. Αυτό το τραγούδι το τονισμένο στους σκοπούς του τότε, το ευαίσθητο αυτί του σημερινού αναγνώστη μπορεί να το ακούσει ακόμη και να το τραγουδήσει όσο θα κρατάει επαφή μαζί του. Ο Α. Καραντώνης στα Κριτικά του αναφέρει για την προσέγγιση ποιητών που η ποίησή τους θεωρείται ξεπερασμένη: «Κάποιος σπόρος ζωής διατηρείται μέσα στο εκάστοτε πτώμα. Κι αυτός ο σπόρος είναι ικανός να την κάνει να αναβλαστήσει κάθε τόσο αν όχι στην πραγματικότητα, δηλαδή επανεμφάνιση αλλά σαν ζωντανή αίσθηση σε κείνους που τολμούν ή που ξέρουν να περπατούν και προς τα πίσω». Εξάλλου η μνημοσύνη είναι δικαίωμα για κάθε πνευματικό άνθρωπο που πρόσφερε με το έργο του, μικρό ή μεγάλο αλλά και ιερή επιταγή για τους νεότερους να το θυμούνται αυτό το έργο.
Πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ελληνική ποίηση είχε ως κύρια πηγή έμπνευσης το παρελθόν που βέβαια ήταν ηρωικό και πλούσιο όσο λίγων χωρών. Ένας τέτοιος ποιητής, μια φωνή από το παρελθόν ήταν ο Γεώργιος Ζαλοκώστας. Γεννήθηκε και έζησε σε χρόνια σκληρά, σημαδεμένα από τους υπέρτατους αγώνες για την ελευθερία του έθνους. Είδε το φως της ζωής το 1805 στο Συρράκο της Ηπείρου, μέσα από μια ορεινή διαδρομή ‘στο Πίνδο’ όπως λέει το χωριό ο Κρυστάλλης, πενήντα χιλιόμετρα από τα Γιάννινα, σαν μια σωστή αετοφωλιά πάνω σε ένα ορεινό βραχίονα. Πάντα σε μια περήφανη απομόνωση. Στον απέναντι, όμοια ορεινό και απομονωμένο βραχίονα, βρίσκεται το γειτονικό χωριό Καλαρρύτες. Χρούσιας είναι ο ποταμός που κυλάει στο βάθος τα άφθονα το χειμώνα νερά του.
Το χωριό Συρράκο, ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός, είναι επίσης πατρίδα του ποιητή Κώστα Κρυστάλλη καθώς και του ιατρού και πρώτου συνταγματικού πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Κωλέττη και οι προτομές και των τριών δεσπόζουν στην πλατεία του χωριού.
Πατέρας του ποιητή ήταν ο Χριστόδουλος Ζαλοκώστας από καλή και ιστορική οικογένεια της Ηπείρου και ασχολία του όπως πολλών Ηπειρωτών της εποχής ήταν το εμπόριο δερμάτων και η χρυσοχοΐα. Το εμπόριο γινόταν κυρίως με την Ιταλία όμως ο Αλή Πασάς που δέσποζε τότε στα Ιωάννινα και εποφθαλμιούσε αυτούς τους τόπους που ευημερούσαν, έβαζε βαρύτατους φόρους στα εμπορεύματα. Αυτό έκανε τον Χ. Ζαλοκώστα να διαμαρτυρηθεί έντονα, να προκαλέσει το θυμό του Αλή Πασά και να απειληθεί ή ίδια η ζωή του. Σώθηκε με τη μεσολάβηση του Κωλέττη. Έτσι ο έμπορος Ζαλοκώστας, το 1814 εγκαταλείπει την πατρίδα του και φεύγει για το Λιβόρνο της Ιταλίας μαζί με τους γιούς του Δημήτριο και Γεώργιο. Η γυναίκα του με τις δυο κόρες και το γιο του Σπυρίδωνα έμειναν στην Ελλάδα.
Στην ίδια πόλη, πριν από 10 περίπου χρόνια, είχε καταφύγει και η οικογένεια του Ανδρέα Κάλβου και ο ποιητής έζησε εκεί ως το 1812. Ο Γ. Ζαλοκώστας, έρχεται σε επαφή με την ιταλική γλώσσα και την κατακτά σαν μητρική του. Μελετά ιταλική λογοτεχνία και αργότερα θα μεταφράσει αρκετές εκλεκτές της σελίδες. Μεγάλη κλίση δείχνει και προς τη ζωγραφική και ασχολείται και μ’αυτήν. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές συνεχίζει με σπουδές Νομικής στη γειτονική πόλη Πίζα. Την εποχή εκείνη άνεμοι ενθουσιασμού για ελευθερία, για πατριωτική αγάπη και ανεξαρτησία έπνεαν στην Ιταλία. Είχαν ενθουσιάσει και άλλους ποιητές μας, όπως το Σολωμό στην Παβία που βρισκόταν κοντά στον Μόντι και τον Κάλβο στη Φλωρεντία που ήταν κοντά στο Ούγκο Φόσκολο. Έτσι επηρεασμένο από το πνεύμα της εποχής και του τόπου, βρίσκει το Γ. Ζαλοκώστα το κήρυγμα της ελληνικής επανάστασης. Δεν τον κρατά πια η ξενιτειά. Μαζί με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο θα φορτώσει όπλα και πολεμοφόδια από τη Μασσαλία και παίρνει το δρόμο του γυρισμού. Φτάνει στο Μεσολόγγι 20 Ιουλίου 1821. Εκεί θα μάθει πως το Συρράκο και οι Καλαρρύτες έχουν πληρώσει βαρύ τίμημα στον εχθρό για το πατριωτικό τους ξεσήκωμα. Τα δυο χωριά έχουν καταστραφεί. Έτσι όλη η οικογένεια καταφεύγει στον Πύργο της Ηλείας όπου βρίσκονται κι άλλοι συγγενείς τους.
Πολύ γρήγορα και μέσα σε μικρό διάστημα ο Γ.Ζ. θα χάσει και τους δυο του γονείς και λίγο αργότερα και τον μεγαλύτερο αδερφό. Έτσι, θα επωμιστεί ο ίδιος πια το βάρος της οικογένειας. Επιθυμεί όμως να προσφέρει όσα μπορεί περισσότερα στην πατρίδα. Είναι μόλις 17 ετών όταν παρουσιάζεται στον οπλαρχηγό Αναγνώστη Παπασταθόπουλο και του ζητά να πολεμήσει κοντά του. Αυτός τον διορίζει γραμματέα του. Στο ποίημά του Το Μεσολόγγιον που γράφει εκείνη την εποχή, ο «Δήμος» που αναφέρει δεν είναι παρά αυτός ο ίδιος όπως φαίνεται και από τους στίχους:
Την ιερά του Πίνδου γην
κατέλιπεν παιδίον
και κοπιών εδίωκε τον πλούτον των Λυκείων
εις Ιταλίδαν χώραν.
Πλην τότε δάκτυλος θεός της πάλης των ανδρείων
εσήμανε την ώραν

Με αδιάκοπο και απτόητο ενθουσιασμό πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες, όπως στην πολιορκία και την Έξοδο του Μεσολογγίου, στις επιχειρήσεις κατά του Ιμπραήμ Πασά, στην Αλωνίσταινα, στο Ίσαρι, στις μάχες που έδωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Αναφέρουν ακόμη πως πολέμησε και με τον Μάρκο Μπότσαρη και με τον άγγλο φιλέλληνα Τζωρτζ.
Το κλίμα της εποχής δεν μπορούσε παρά να επηρεάσει τον ποιητή στο ποιητικό του έργο. Έτσι ο λογιοτατισμός που έδινε τις επιταγές του για τη γλωσσική φόρμουλα και την επική επικράτηση στην ποιητική δημιουργία, τον παρασύρει. Γράφει σε μια ψυχρή αρχαΐζουσα, θέματα αντλημένα από τους αγώνες όπου έλαβε μέρος και τη σύνδεση με την παλαιότερη ιστορία. Όμως, η ποιητική του ευαισθησία παλεύει να ξεπεράσει τα καθιερωμένα. Θέματα καθημερινά, ανθρώπινα τον αγγίζουν. Η Επτανησιακή ποίηση όπως και η Δημοτική μας ποίηση κερδίζουν θέση στην καρδιά του. Είναι εξάλλου θερμός θαυμαστής του Σολωμού. Έτσι, είχε γράψει στον ιταλό ποιητή Regaldi: «Ο Σολωμός είναι ο μόνος ποιητής που θάχει καύχημά του μια μέρα αυτός ο άτυχος, ξεπεσμένος τόπος». Και στην προσωπική του ζωή, όταν η μοίρα τον δοκιμάζει σκληρά αφού από τα εννέα παιδιά που απέκτησε από το γάμο του θα χάσει το ένα ύστερα από τ’άλλο σε νηπιακή ηλικία τα επτά, ο πιο ανθρώπινος, λυρικός εαυτός του θα ξεσπάσει ελευθερωμένος από φόρμουλες Αθηναϊκής Σχολής, παραδοσιακής καθαρεύουσας και αρχαΐζουσας και θα γράψει σε μια ζωντανή γλώσσα που μπορεί να συγκινεί. Το πολύ γνωστό του ποίημα Ο βοριάς που τ’αρνάκια παγώνει είναι γραμμένο τότε, κάτω από τη συναισθηματική φόρτιση μιας τέτοιας απώλειας παιδιού του κι αυτό το ποίημα μπορεί και σήμερα και συγκινεί με τον αυθορμητισμό, την όμορφη γλώσσα και το περιεχόμενο που μιλά για την αιώνια τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ήταν νύχτα . εις την στέγην εβογγούσε
ο βοριάς και ψιλό έπεφτε χιόνι…
Τι μεγάλο κακό να εμηνούσε
ο βοριάς που τ’αρνάκια παγώνει;

Μες στο σπίτι μια χαροκαμμένη
μια μητέρα από πόνους γεμάτη
στου παιδιού της την κούνια σκυμμένη
δέκα νύχτες δεν έκλεισε μάτι

Με τον ίδιο πατρικό πόνο, σε ένα άλλο ποίημα, Εις το φεγγάρι, λέει, όπως θα έλεγαν όλοι οι πονεμένοι πατέρες και χτες και σήμερα και αύριο. Το ποίημα αυτό μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε πολύ σαν καντάδα:
Χαρά της πρώτης μου ζωής
Φεγγάρι αγαπημένο.
Συ δεν πονάς, εγώ πονώ.
Γιατί ψηλά στον ουρανό
κρεμιέσαι λυπημένο;

Εσύ που χρύσωνες τη γη
και μάγευες το κύμα
Γιατί μου ρίχνεις φως πικρό;
Σα να ρωτάς ένα νεκρό
Που κείτεται στο μνήμα;

Φεγγάρι μου! Στο βασίλειό σου
μη κατοικούν αγγέλοι .
και ο αγγελός μου κατοικεί
Μη φίλημα πικρό από κει
τη λάμψη σου μου στέλλει;

Το φως σου αν είναι φίλημα μυστήριο χυμένο
από του γυιού μου την ψυχή
ωχ, άκουσέ μου μιαν ευχή
φεγγάρι αγαπημένο!

Ω! λάβε αυτόν τον στεναγμό και πε του δε φοβάται
άλλην ο νους μου συμφορά
κάθε μου πόνος και χαρά
στο χώμα του κοιμάται!

Αυτά φεγγάρι μου ζητώ. Και πε του αν σε ρωτήσει
Πότε θα παύσουν οι καϋμοί;           
Όταν μι’αχτίδα σου χλωμή
την πλάκα μου φωτίσει!

Άλλο του ποίημα γραμμένο στη ζωντανή γλώσσα του λαού και ποίημα που αγαπήθηκε, τραγουδήθηκε μελοποιημένο στο κωμειδύλλιο Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας του Δημητρίου Κορομηλά είναι Το φίλημα:
Μια βοσκοπούλα αγάπησα
μια ζηλεμένη κόρη
Μα την αγάπησα πολύ
ήμουν αλάλητο πουλί
δέκα χρονών αγόρι!

Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να θεωρήσουμε τον Γ.Ζ. σαν έναν από τους ποιητές που με το πέρασμά τους με ευκολία από την άκαμπτη καθαρεύουσα σε μια θερμή πλαστική δημοτική γλώσσα, βοήθησε σ’αυτό το γεφύρωμα από τη μιαν άκρη στην άλλη.
Εκτός από το θέμα της γλώσσας, γενικά η ποίηση του Γ.Ζ. έχει δυο κύριους άξονες: την αγάπη του για την πατρίδα, γι αυτό και τον ονόμασαν «πατριδολάτρη» ποιητή και τον προσωπικό του πόνο σαν πατέρα. Ο Βασ. Κραψίτης στη μελέτη του Ο τραγικός τραγουδιστής αναφέρει: «Ο ποιητής προσφέρεται στον ιερό αγώνα με το καρυοφύλλι και την πέννα». Και ο Δημ. Γιάκος θα τον ονομάσει «Ποιητή του πατρικού πόνου». Και για τα ελεγεία του θα πει: «Όλα είναι λιτά, διαυγή και θυμίζουν τη νεανική Σολωμική νότα».
Το ερωτικό στοιχείο υπάρχει πολύ λιγότερο όπως στο γνωστό του ποίημα Η αναχώρησις όπου η επιρροή από το ανάλογο ποίημα του Σολωμού είναι φανερή.
Ξυπνώ και μου είπαν έφυγεν η κόρη που αγαπούσα
Και κατεβαίνω στο γιαλό
τη θάλασσα παρακαλώ
την πικροκυμματούσα.
Εγώ τα πρωτοδέχτηκα τ’αφράτα της τα κάλλη
μου είπε ένα κύμα και γι αυτό
με πόθο και με γογγυτό
φιλώ το περιγιάλι

Ο Κ.Θ. Δημαράς θα πει για τον Γ.Ζ.: «Αξίζει περισσότερο για την έφεσή προς το καλό παρά για τις επιτεύξεις του. Όμως, η προσφορά του στη σύνδεση της Αθήνας με τα Επτάνησα και μερικοί στίχοι του, τού εξασφαλίζουν μια έντιμη θέση στα γράμματά μας. Όχι μόνο για όσα επεδίωξε αλλά και για όσα κατόρθωσε».
Ο Γ. Ζ. έγινε γνωστός και σαν κριτικός. Κείμενά του δημοσιεύονται στα περιοδικά Μνημοσύνη και Ευτέρπη.
Το 1847 έρχεται στην Αθήνα με την οικογένειά του αφού πήρε προαγωγή και το παράσημο του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος. Και εδώ θα προσαρμοστεί και θα ζητήσει να βρίσκεται πάντα μέσα στον περίγυρο της πνευματικής δημιουργίας του τόπου. Πιστεύω πως αυτή η ποικιλία των τόπων που έζησε και η ικανότητά του να προσαρμόζεται κάθε φορά τον βοήθησε να εκφραστεί ανάλογα στο έργο του με τις ιδιαιτερότητες της κάθε σχολής. Χωρίς να αποφύγει βέβαια και ορισμένες στιγμές στην ποίησή του όπου φανερώνεται διχασμένος σε μια διγλωσσία που μειώνει το αποτέλεσμα του έργου του.
 Ο Γ. Ζαλοκώστας, άρρωστος και κατάκοιτος για αρκετό καιρό, έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο του 1858. Για άλλη μια φορά θλιμμένος αφού περίμενε μάταια ως την τελευταία του στιγμή κάποια προαγωγή στο στρατό που θα βελτίωνε την κακή οικονομική του κατάσταση.
Στίχοι του Γεωργίου Παράσχου λαξεύτηκαν πάνω στον τάφο του. Ανάμεσα σ’αυτούς και το δίστιχο:
Της δυστυχίας ευσεβώς τον ύπνον χαιρετάτε
Ο μάρτυς αναπαύεται, η συμφορά κοιμάται




Τούλα Μπούτου


Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

"Το Μυστικό". Επίσημη πρεμιέρα στο Μπροντγουαίη



"Το Μυστικό". Επίσημη πρεμιέρα στο Μπροντγουαίη
Thu, 13/11/2014 - 17:05 — Mediasoup 


«Το μυστικό»
Βασισμένο στο βραβευμένο βιβλίο «Απολογισμός» της Αριστέας Μπούτου

ΘΕΑΤΡΟ ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ
Πολυχώρος Πολιτισμού
Πατησίων και Αγίου Μελετίου 61Α – Στάση Κεφαλληνίας
Τηλ. 210 – 8620231
www.broadway.gr

Σύσσωμη η παλιά φρουρά του θεάτρου και του σινεμά, έδωσε το παρόν την περασμένη Δευτέρα στο θέατρο Μπροντγουαίη, για να τιμήσει τους ηθοποιούς του «Μυστικού» της Αριστέας Μπούτου και του Βασίλη Πλατάκη. Η εικόνα στο φουαγιέ του θεάτρου θύμισε σκηνές από παλιά καλή ταινία αφού βρέθηκαν όλοι μαζί οι: Σπύρος Φωκάς, Μανώλης Δεστούνης, Φαίδωνας Γεωργίτσης, Γκέλη Μαυροπούλου, Ευαγγελια Σαμιωτάκη, Χαριτίνη Καρόλου, Έφη Παπαθεοδώρου, Γιάννης Ευαγγελίδης και πολλοί ακόμη αγαπημένοι του ελληνικού σινεμά. Ανάμεσα στους θεατές ήταν επίσης ο βουλευτής Βασίλης Κεγκέρογλου, η Αριέττα Μουτούση, ο Γιώργος Βασίλειου, ο Σπύρος Μπιμπίλας, η Κρίστυ Κράνα, η Στέλλα Γιαμπουρά, ο Μπαρ Μπαρ - κατά κόσμον Κώστας Παναγιωτόπουλος, η Ελληνίδα μεσόφωνος διεθνούς φήμης Αλεξάνδρα Γκράβας, η Όλγα Καραβερβέρη, η ψυχολόγος Χριστίνα Σταματάκη, η τηλεοπτική μαγείρισσα Σοφία Στάμου κ.α.


Σκηνοθεσία: Βασίλης Πλατάκης
Πρωταγωνιστούν: Σπύρος Φωκάς, Μανώλης Δεστούνης, Ιλιάς Λαμπρίδου, Χρήστος Φωτίδης, Kυριακή Γάσπαρη, Ελευθερία Πατρικαρέα και η Κατερίνα Ροδίτη
Παίζει βιολί η Lilian Sprincean
Σκηνικά: Σάββας Πασχαλίδης
Κουστούμια: Νίκος - Τάκης
Χορογραφίες: Δημήτρης Παπάζογλου


Παραστάσεις
Παρασκευή 8:30 μ.μ.
Σάββατο 9:00 μ.μ.
Κυριακή 6:15 μ.μ.
Διάρκεια
1 ώρα και 40 λεπτά μαζί με το διάλειμμα
Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό: 16€
Φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65 ετών: 10€
Ώρες Ταμείου
Από Τετάρτη έως Κυριακή 10 π.μ. – 1.00 μ.μ και 5.00 μ.μ. – 10.00 μ.μ.
Τηλ. 210 - 8620231


Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΟΥ "ΜΥΣΤΙΚΟΥ"








Στο θέατρο Μπροντγουαίη, το βράδυ της Δευτέρας, 10/11, πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα της παράστασης  «Μυστικό». Στη σκηνή, δύο ζευγάρια που τα ενώνει (ή τα χωρίζει;) ένα ένοχο μυστικό. Όταν αυτό αποκαλύπτεται, μια 25χρόνη φιλία κλονίζεται και ανατρέπονται τα πάντα. Ένα έργο για τον έρωτα, τα λάθη, τα αδιέξοδα, τα ένοχα πάθη, το τίμημα του ψέματος και τη δύναμη της αγάπης.
Άνθρωποι από τον καλλιτεχνικό και δημοσιογραφικό χώρο, που παρακολούθησαν την παράσταση, επεσήμαναν την επικαιρότητα ενός τέτοιου έργου, σε καιρούς που ψευτοζούν τα ακέραια συναισθήματα.
Σπύρος Φωκάς, Μανώλης Δεστούνης, Ιλιάς Λαμπρίδου, Χρήστος Φωτίδης, Kυριακή Γάσπαρη, Ελευθερία Πατρικαρέα και Κατερίνα Ροδίτη, αμέσως μετά το χειροκρότημα, έγιναν μια παρέα με τον κόσμο, στο φουαγιέ του θεάτρου.
Η θεματολογία που τροφοδοτεί τη δημιουργία, εδώ και χιλιάδες, χρόνια είναι ίδια. Το ίδιο και οι άνθρωποι. Και οι μεν και οι δε.
Σ' αυτό συμφώνησαν όλοι.
 Χ.


*Το «Μυστικό» της πολυβραβευμένης Αριστέας Μπούτου παρουσιάζεται στο θέατρο Μπροντγουαίη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Πλατάκη, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.