Πάνω στο ουράνιο τόξο

Πάνω στο ουράνιο τόξο

η συναυλία των χρωμάτων

ιχνηλατεί μουσικές διαβάσεις

μέσα από τις διαμαντένιες υδάτινες υποσχέσεις.

Μία – μία είναι οι δροσοσταλίδες της γήινης απόδρασης

σε μιας ηλιαχτίδας εναγκαλισμό

ενωτίζονται τον Ευαγγελισμό

της Χρωματικής πανδαισίας

Πίσω απ’το ουράνιο τόξο

οι καταιγίδες ξεφτίζουν

σε παμφώτινα κρόσσια αιθρία

Χωρίς αναστολές προσωρινότητας

Χωρίς τις απειλές του αμείλικτου Χρόνου

Για αιώνιες επαναλήψεις

δοξάζοντας ένα θριαμβικό Παρόν.

Δειλινό

Σαν το’πες το τραγούδι σου στον Πλάστη σου

μη νοιάζεσαι τι θα γενεί πιο κάτω.

Της ζήσης το ποτήρι ως τον πάτο

ποιος να το πει πως το’πιε μπόρεσε;

Ποιος να το πει ποτέ πως χόρεψε

στης ηδονής και της χαράς το πανηγύρι

ως τις στερνές στροφές του, και όσοι γύροι

ως να χορτάσει η ψυχή του πως το μπόρεσε;

Διψώντας φεύγουμε, και αν φτάσαμε

στης χειμωνιάς τους χιονισμένους πύργους

και αν φθινόπωρα και άνοιξες διαβήκαμε

τρυγώντας τις κυψέλες του ονείρου

άδειο το κύπελλο. Στεγνή η ματιά. Αχόρταγη

να δει όσα δεν διάβηκαν μπροστά της.

Νιώθει η ψυχή τα κουρασμένα τα φτερά της

και γονατίζει σε μιαν ήττα ανυπόταγη

μα ως είδες τα βλαστάρια και μπουμπούκιασαν

κι ως φώτισαν ανθοί τη σκοτεινιά σου

ανάερη άσε την αποθυμιά σου

για κάτι που κι αν το’βρες δεν το όρισες.

Κι άσε του τραγουδιού ο απόηχος

τ’αυτιά σου να χαιδεύει.

Κι ω! το θάμα!

Της άνοιξης που αναγεννιέται σ’άλλην άνοιξη.

και σβιέται του φθινόπωρου το κλάμα.

Ω της ζωής το νιο ξεκίνημα!

Από το ξεχασμένο μονοπάτι.

Θαρρείς πως είσαι εσύ καλπάζοντας

πάνω στο ξέφρενό σου άτι.

Σαν το’πες το τραγούδι σου στον Πλάστη σου,

του δειλινού κραυγή και προσευχή σου

πάρε όσα διάβηκαν στερνά μαζί σου

και διάβαινε περήφανα τη στράτα σου.

Τούλα Μπούτου

(από την ποιητική συλλογή Ψιθυρίζοντας)

Μεσολόγγι

Μεσολόγγι

Και ανθρώπινο χρέος

Σήμερα που τόσα αφήσαμε να θυσιαστούν.

Που στο βωμό της Λήθης τόσα στοιβάξαμε ν’αναλωθούν,

κι ανάψαμε φωτιές για να καούν μέχρις εσχάτων…

Σήμερα που τόσο έχουμε συνηθίσει

στις αναθυμιάσεις των καιομένων ιδανικών,

κι ούτε μας πτοεί ο αναθρώσκων καπνός

από την τελική τους τέφρα.

Κι αν μας σφίγγει την καρδιά το δέος

για τα αυριανά επερχόμενα,

εμείς βαδίζουμε απτόητοι στα νεοχάρακτα μονοπάτια

της ηθικής μας ένδειας.

Είναι κάποια χρέη στα τεφτέρια του χρόνου,

που χαραγμένα μένουν άσβηστα.

Αυτά που έχουν πληρωθεί με πανοτίμια.

Με αιμάτινες σπονδές οραμάτων

κι εκατόμβες σπαταλημένης ανθρώπινης σπαργής.

Είναι αυτά που ο δικός μας αιώνας

σε εκείνον που έρχεται και σ’όλους τους κατοπινούς

θα εναποθέσει ευλαβικά, όπως τα έλαβε.

Σεβαστικά λείψανα προγόνων…

Το Μεσολόγγι, ένθετη πολύτιμη πέτρα

στο μωσαϊκό της ανθρώπινης ιστορίας,

και στης Ελληνικής μας μοίρας τις σημαδεμένες ώρες,

θα λάμπει αστραφτερό, ακατάλυτο. Ελπιδοφόρο.

Για να θυμίζει πάντα

το Χρέος μιας επαναλαμβανόμενης επιστροφής

στα Ιερά μας και τα Όσια.

από την ποιητική συλλογή Σπαράγματα

Βραβείο ποίησης στο διαγωνισμό του Δήμου Μεσολογγίου με την ευκαιρία της επετείου της Εξόδου (1999)

Me 5Ευρώ για να γνωριστούμε!

Αγαπητοί συμπολίτες

Σας ενημερώνουμε πως το Θέατρο Ελπίδας, συνεχίζει τη λειτουργία του υπό νέα διεύθυνση μετά τον αδόκητο χαμό της αξέχαστης Έλενας Τσαλδάρη.

Η λειτουργία του θεάτρου πιστεύουμε πως θα βοηθήσει στην αναβάθμιση της γειτονιάς μας και θα δώσει μια νέα λάμψη στα πολιτιστικά δρώμενα της Πλατείας Βικτωρίας.

Για το λόγο αυτό, θέλουμε να μας βοηθήσετε με την παρουσία σας και τη συμμετοχή σας στις παραστάσεις μας, που θα προσπαθήσουμε να τις διέπει η σοβαρότητα και η ποιότητα που αρμόζουν σε επαγγελματίες του θεάτρου σαν εμάς.

Καθιερώσαμε λοιπόν, το εισιτήριο των 5 Ευρώ (αντί 16) για τους γείτονές μας και όποιος θέλει να έρθει θα λέει στο ταμείο: «Είμαι γειτονιά» και θα παρακολουθεί την παράστασή μας με 5 Ευρώ.

Ελπίζουμε στη βοήθειά σας και στη συμμετοχή σας, γιατί έτσι θα βοηθήσουμε όλοι μαζί να αναβαθμισθεί η γειτονιάς μας και παράλληλα να γνωριστούμε μεταξύ μας.

Σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε

(Ακολουθεί το ρεπερτόριο του 2015)

Για το θέατρο Ελπίδας 

Τούλα Μπούτου

Μανώλης Δεστούνης      

Μερικά ιστορικά στοιχεία για το θέατρο αυτό

ΘΕΑΤΡΟ ΕΛΠΙΔΑΣ 

Ένα μικρό θέατρο με μεγάλη ιστορία

Ήταν το 1965 όταν ο Δήμήτρης Κωνσταντινίδης (καθηγητής Δραματολογίας στη Σχολή Θεοδοσιάδη), και Δ/ντής θεατρικών εκπομπών στην ΕΡΤ και εισηγητής Δραματολογίου του Εθνικού Θεάτρου) ίδρυσε το κομψό αυτό θεατράκι και παράλληλα εγκαινίασε σ’αυτό και τη Δραματική Σχολή του.

Στα 50 αυτά χρόνια που λειτουργεί το θέατρο ανέβασε σημαντικά και σπουδαία έργα, με πρώτη μεγάλη επιτυχία το Φονιά του Μήτσου Ευθυμιάδη. Κατόπιν, όταν απέκτησε το θέατρο η Έλενα Τσαλδάρη, συνέχισε με εκλεκτές παραστάσεις και σπουδαίους συγρραφείς. Ανέβασε, μεταξύ άλλων, το Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ, τον Αρχισιδηρουργό του Ονέ, τον Σπασμένο Καθρέφτη του Κωνοφάγου, το Μυστικό Μονοπάτι της Τούλας Μπούτου, τον Σωφέρ της κας Νταίηζυ και πολλές άλλες επιτυχίες του παγκόσμιου ρεπερτορίου.

Απ’το θέατρο αυτό πέρασαν σημαντικοί ηθοποιοί όπως ο Ανδρέας Ντούζος, ο Γιώργος Βουτσίνος, ο Μανώλης Δεστούνης, ο Θόδωρος Κάλβος, η Κατερίνα Γιουλάκη, ο Δημήτρης Ποταμίτης, η Τζένη Στεφανάκου, ο Φωκίων Ζαρίκος και πολλοί άλλοι που με το ταλέντο τους και τη λάμψη τους φώτισαν και δημιούργησαν την ιστορία αυτού του θεάτρου. Του Θεάτρου Ελπίδας. Και βέβαια, πάντα με την καθοδήγηση και την ηγεσία της εκλεκτής Έλενας Τσαλδάρη.

Το Θέατρο Ελπίδας συνεχίζει την δημιουργική του πορεία υπό νέα διεύθυνση και σε λίγο καιρό θα ανακοινώσει το ρεπερτόριό του για τη νέα θεατρική περίοδο 2015-16.

Έλενα Τσαλδάρη

 Γιώργος Βουτσίνος

Δημήτρης Ποταμίτης

Ανδρέας Ντούζος

Κατερίνα Γιουλάκη

Μανώλης Δεστούνης

Από την παράσταση "Ο σωφέρ της κας Ντέιζι" με τον Μανώλη Δεστούνη και την Κατερίνα Γιουλάκη

Θέατρο Ελπίδας

Αριστοτέλους 53 & Σμύρνης, Πλ. Βικτωρίας, Αθήνα, 2108816780