Επίσημη πρεμιέρα "Τελευταίο Τρένο & Μυστικό Μονοπάτι" Τούλα Μπούτου

Στο Θέατρο Ελπίδας έγινε την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου η επίσημη πρεμιέρα των δύο μονόπρακτων μου:


ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΕΝΟ & ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ


Είναι δύο μονόπρακτα – μια διλογία - όπου εκφράζουν και θίγουν θέματα κοινωνικά, θέματα οικογενειακά, συναισθηματικής φόρτισης. Και που όμως δεν μένουν αναπάντητα. Υπάρχουν οι λύσεις, οι αναπάντεχες ανατροπές που κρατούν το ενδιαφέρον και την συναισθηματική συμμετοχή του θεατή ως το τέλος.


πληροφορίες --->



ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Τάσος Λέρτας
Μουσική: Ιωάννα Παρασκευοπούλου
Σκηνικά/Κουστούμια: Μαριλένα Μέλη
Φωτισμοί: Στάθης Αναστασίου

Πρωταγωνιστούν:Βύρων Κολάσης
                             Νίτα Παγώνη
                             Οδυσσέας Σταμούλης
                             Πάνος Νικολαΐδης                       
                             Μιλένα Παρθενίου

                             Αναστασία Ελευθερίου   
                             Έφη Χαντζούλη

Παραστάσεις: Τετάρτη 7 μ.μ.
                        Πέμπτη 8 μ.μ.
Εισιτήριο: 10ευρώ, 7 ευρώ

Αντικρίζοντας του Παραολυμπιακούς

Πηγή ζωής αστείρευτη
Νάματα που αναβλύζουν
από πηγές βαθύσκιωτες σώματος ψυχής.
Μα βρήκαν δρόμους και περνούν,
και να νικούν, να υψώνουν,
να καταυγάζουν σκοτεινιές!
Σημαία πανανθρώπινη ειν’ η παλληκαριά σας.
Η αλκή που αντικρίσαμε σε αδούλωτους αρμούς.
Φραγμοί δεν βρίσκονται για σας
κόντρα στη Λεβεντιά σας
Κόντρα στην Πίστη την Αγνή
που υψώθηκε τρανή
κι εντάθη φωτοστέφανος στα ωραία μέτωπά σας
τη Θεία Φλόγα υπέρλαμπρη
ν’ αφήσει να διαβεί!

AΓΑΠΗ

Από την ποιητική μου συλλογή "Υπέρβαση"

Να τραγουδάμε την ΑΓΑΠΗ
Κι αν όλα γύρω,
μια τυμπανοκρουσία μίσους και χαλασμού.
Όλα κι αν ψάλλουν μόνον
μιαν αυταπάτη ελπίδας.
Εμείς σ’ ένα πρωτόφαντο σκοπό
να τραγουδάμε την ΑΓΑΠΗ
Να ζωγραφίζουμε την ΑΓΑΠΗ!
Κι αν σκοτεινές πινελιές από παντού
μας μάχονται τον ήλιο
Αν σύννεφα – καταχτητές
κουρσέψαν τον γαλάζιο
Αν μαύρο μανιτάρι
νίκησε της γης την ημεράδα
εμείς – με χρώματα περίκαλα
να ζωγραφίζουμε ΑΓΑΠΗ
Να πίνουμε την Αγάπη στο ποτήρι.
Κι αν όλες οι πηγές στέρεψαν από Δρόσο
αν τα ποτάμια μας έπηξαν από λάσπη
Εμείς ΑΓΑΠΗ στη δίψα μας
αείροη κρήνη
ΑΓΑΠΗ μέσα στη κάψα μας αντήλιο
ΑΓΑΠΗ μέσα στην πίκρα μας κουράγιο
Στην προσευχή μας αντίδωρο
ΑΓΑΠΗ! 

Τα πρόσωπα

Τα πρόσωπα

Τα πρόσωπα των περαστικών
εξώφυλλα περιφερόμενων βιβλίων,
Κι άλλα πολύχρωμα, θαμπωτικά
κι άλλα στο γκρίζο χρώμα της μονοτονίας.
Πανομοιότυπα εξώφυλλα
των ταπεινών, των καθημερινών
θαρρείς τα φύλλα τους μέσα,
λίγα κι επαναλαμβανόμενα.
Τα πρόσωπα των διαβατικών
μισογραμμένες ιστορίες δίχως τίτλο
Ημιτελείς συμφωνίες
σε κλίμακες ελάσσονες.
Ενός αόρατου θιάσου οι κομπάρσοι
που μια μυστική σκηνή διασχίζοντας
προσμένουν κάποιο προβολέα
για ν’ ανακαλύψει τη μοναδικότητά τους.
Να φωτίσει τη μηδαμινότητά τους.
Να συμπονέσει την τραγική τους προσωρινότητα…
Τα πρόσωπα των βιαστικών του δρόμου
μικρά, εξορισμένα Σύμπαντα.
Της θεϊκής της έλξης αποστάτες.
Ενός χαμένου παραδείσου
άτεχνα κάτοπτρα!