Με μεγάλη ικανοποίηση είδαμε το εξαίρετο site που αφορά τον παγκοσμίου εμβελείας επιστήμονα, Γεώργιο Παπανικολάου.Kαι θέλουμε να συγχαρούμε τη Γιούλη Κόκορη που συνδέεται και με συγγενικούς δεσμούς μαζί του για τη σκέψη που είχε να οργανώσει αυτό το site το οποίο είναι βέβαιο ότι θα ενδιαφέρει πάρα πολύ κόσμο. Εύχομαι το site αυτό να εκτιμηθεί από πολλούς αναγνώστες και εκτός Ελλάδος ακόμη.
Φωτογραφίες από τα βιβλία μου και την 'Αμυγδαλιά'
Όλα τα βιβλία της Τ. Μπούτου, επιλεγμένα τεύχη από τα Πειραϊκά Γράμματα, θεατρικές παραστάσεις, εκδηλώσεις, βραβεύσεις κ.α
.
.
Μικρό απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο «Η Κίνα του 1978, Το μεγάλο ταξίδι της ζωής μου», από τις εκδόσεις Vivliologia (2015)
Κριτικές και αναφορές στο έργο της Τούλας Μπούτου
δείτε κι άλλες κριτικές εδώ
Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012
Με μεγάλη ικανοποίηση είδαμε το εξαίρετο site που αφορά τον παγκοσμίου εμβελείας επιστήμονα, Γεώργιο Παπανικολάου.Kαι θέλουμε να συγχαρούμε τη Γιούλη Κόκορη που συνδέεται και με συγγενικούς δεσμούς μαζί του για τη σκέψη που είχε να οργανώσει αυτό το site το οποίο είναι βέβαιο ότι θα ενδιαφέρει πάρα πολύ κόσμο. Εύχομαι το site αυτό να εκτιμηθεί από πολλούς αναγνώστες και εκτός Ελλάδος ακόμη.
Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012
Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012
Ζωή χαρισμένη
Ιστορίες που αφορούν το κορυφαίο ανθρώπινο δώρο, δωρεά ζωής από άνθρωπο σε άνθρωπο
Έκδοση Ινστιτούτου Μελέτης της Τοπικής Ιστορίας και της Ιστορίας των Επιχειρήσεων, 2006
Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012
Στα χρόνια της καταχνιάς
Το εξώφυλλο από τον Ακαδημαϊκό - ζωγράφο Παναγιώτη Τέτση
Αφορά τα χρόνια της Κατοχής ιδωμένα με τα μάτια ενός παιδιού.
Αναφέρεται στη δράση και τις περιπέτειες νέων ανθρώπων που πέρασαν τις δυσκολίες
της σημαδεμένης και αθάνατης ιστορικά εποχής
Έπαινος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς
Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012
Αναπολώντας…
Αναπολώντας…
Σαν αστραπή στο νου μου φέγγουν
εκείνα τα παλιά κι αγαπημένα
απ’τη ζωή μου πια ξενιτεμένα
κι αλαργινά
Στα χαραγμένα ΄χνάρια περπατούνε
μ’αγγίζουν, με χαϊδεύουν, με φιλούνε
σαν τωρινά.
Κι εγώ ξεχύνομαι σ’ένα χορό μαζί τους
στροβίλισμα, μια μέθη που ανασταίνει.
Κρασί που την καρδιά μου την ευφραίνει
τόσο γλυκά.
Αντίκρυ η κλεψύδρα που αργοστάζει
του χρόνου κλέβει αδιάκοπα τη μοίρα
κι η γνώση μου με την ολέθρια πείρα
μ’ αναρριγά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)