Πατρίδα

Πατρίδα

Πάλλευκο νούφαρο

που ταξιδεύεις απτόητο

μέσα σε μι’αγκαλιά

ανάμεσα σε Ιόνιο κι Αιγαίο

χωρίς σταματημό.

Νούφαρο από το μίσχο

κρατημένο του Βορρά σου

και της καρδιάς σου την αλάθητη

πυξίδα για οδηγό.

Υπάρχεις!

Λικνίζοντας ακούραστα

τις δαντελλένιες σου όχθες

στη γαλανή κολυμπήθρα

μιας αέναης αναβάπτισης.

Υπάρχεις!

Ρίζα γερή, ρουφώντας

στο ‘πάντα’ τα νάματα

της απέθαντης Ιστορίας σου.

Υπάρχεις!

Κι ας να σε κουρσέψουν πόσοι το πόθησαν!

Πόσοι να ξεριζώσουν βάρβαρα

τις ρίζες τις βαθειές σου!

Πόσοι να διαφεντέψουν

τ’αστραφτερό σου Παρόν !

Να φυλακίσουν τ’αστραποβόλημα

της ασύγκριτης παρουσίας σου

στο κύλισμα του Χρόνου.

Κράτει καλά νούφαρο του Φωτός!

Κλείνοντας όλη τη λάμψη

του Χτες, του Σήμερα, του Αύριο

στα ολόρθα σου πέταλα.

Κράτει καλά!

Το αίμα της καρδιάς μας.

Ποτάμι ασίγαστο που κυλά

στα ζωντανά σου σπλάχνα.

Κι όλοι για σένα σφιχταγκάλιασμα

Γη των Προγόνων μας.

Δική μας Γη.


(από την ποιητική συλλογή Υπέρβαση)

Θα κλέψω τα όνειρα...

Θυρίδα χρόνου

Διπλοκλείδωσα εντός

Κάποιες στιγμές του

Ω! νάταν έστω

μιας στιγμής ανασαιμιά

η έλευσή σου

Φλόγες δαμάστρες

Δέντρων άδικος χαμός

Φύση βιασμένη

Καρδιά του Δάσους

Τάφος ζώων και πουλιών

Χαράς Αυλαία

Σελήνης ώρα

Ασημένια ξεγνοιασιά

Σκιάς νικήτρα

Στητές λαμπάδες

Δέντρων τραγική θανή

Ανθρώπων τύψη

Δεν θ’ακουστούν

πια οι ύμνοι των πουλιών

Δοξαστικό μας

Θαύμασε τώρα

Του χρωστήρα τη μαύρη

ξετσιπωσιά του

Νανούρισέ με!

Θα κλέψω τα όνειρα

να μοιραστούμε.

Ο Κ.Θ. Δημαράς για τον Δροσίνη

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΔΡΟΣΙΝΗ

με κλικ σε όλες τις εικόνες απομόνωση - μεγέθυνση για καλύτερη ανάγνωση



Λίγα βιογραφικά στοιχεία για τον Κ.Θ. Δημαρά

Κ.Θ. ΔΗΜΑΡΑΣ (Αθήνα 21 Μαΐου 1904 - Παρίσι 18 Φεβρουαρίου 1992)

Kριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ο πρώτος και σημαντικότερος μελετητής του νεοελληνικού διαφωτισμού. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Iατρική, αλλά ύστερα γράφτηκε στην Φιλοσοφική Aθηνών και πήρε τελικά πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο και τον αναγόρευσε διδάκτορα Φιλολογίας.

Tα επιστημονικά του δημοσιεύματα άρχισαν από το 1926. Συνεργάστηκε με πολλά έντυπα (όπως Eλληνικά Γράμματα και Πρωΐα, αλλά κυρίως Tο Bήμα και Nέα Eστία). Tο έργο ζωής του Δημαρά είναι η Iστορία της Nεοελληνικής Λογοτεχνίας (πρώτη έκδοση 1948), όπου συνέθεσε γνωστά και άγνωστα στοιχεία καταγράφοντας την πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ερμηνεύοντας και εντάσσοντάς την σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Tο τελευταίο συνθετικό του έργο ήταν το Kωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: H Eποχή του-H Zωή του-Tο Έργο του, όπου το έργο του μεγάλου ιστορικού θεωρείται από νέα οπτική γωνία, και εξετάζεται ο ρόλος του στη διαμόρφωση των νεοελληνικών νοοτροπιών.

Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Iδρύματος Kρατικών Yποτροφιών από την σύστασή του το 1951, και Διευθύνων Σύμβουλος του Eθνικού (τότε Bασιλικού) Iδρύματος Eρευνών, επίσης από την σύστασή του το 1961. Aπομακρύνθηκε και από τις δύο θέσεις από το δικτατορικό καθεστώς του 1967, και αποδέχτηκε πρόσκληση του πανεπιστημίου της Σορβόννης για να διδάξει στην έδρα Nέας Eλληνικής Λογοτεχνίας, καθώς και να διευθύνει το Nεοελληνικό Iνστιτούτο. Tις θέσεις αυτές διατήρησε έως το 1978, οπότε και αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία.