Πατρίδα

Πατρίδα

Πάλλευκο νούφαρο

που ταξιδεύεις απτόητο

μέσα σε μι’αγκαλιά

ανάμεσα σε Ιόνιο κι Αιγαίο

χωρίς σταματημό.

Νούφαρο από το μίσχο

κρατημένο του Βορρά σου

και της καρδιάς σου την αλάθητη

πυξίδα για οδηγό.

Υπάρχεις!

Λικνίζοντας ακούραστα

τις δαντελλένιες σου όχθες

στη γαλανή κολυμπήθρα

μιας αέναης αναβάπτισης.

Υπάρχεις!

Ρίζα γερή, ρουφώντας

στο ‘πάντα’ τα νάματα

της απέθαντης Ιστορίας σου.

Υπάρχεις!

Κι ας να σε κουρσέψουν πόσοι το πόθησαν!

Πόσοι να ξεριζώσουν βάρβαρα

τις ρίζες τις βαθειές σου!

Πόσοι να διαφεντέψουν

τ’αστραφτερό σου Παρόν !

Να φυλακίσουν τ’αστραποβόλημα

της ασύγκριτης παρουσίας σου

στο κύλισμα του Χρόνου.

Κράτει καλά νούφαρο του Φωτός!

Κλείνοντας όλη τη λάμψη

του Χτες, του Σήμερα, του Αύριο

στα ολόρθα σου πέταλα.

Κράτει καλά!

Το αίμα της καρδιάς μας.

Ποτάμι ασίγαστο που κυλά

στα ζωντανά σου σπλάχνα.

Κι όλοι για σένα σφιχταγκάλιασμα

Γη των Προγόνων μας.

Δική μας Γη.


(από την ποιητική συλλογή Υπέρβαση)