Σαν Αστραπή

Σαν αστραπή στο νου μου φέγγουν

εκείνα τα παλιά τ’ αγαπημένα.

Από τη ζωή μου πια ξενιτεμένα

κι αλαργινά.

Στα χαραγμένα χνάρια περπατούνε

μ’ αγγίζουν, με χαϊδεύουν, με φιλούνε

σαν τωρινά.

Κι εγώ μ’ ένα χορό μαζί τους μπαίνω.

Στροβίλισμα, μια μέθη που ανασταίνει.

Κρασί της νιότης που ευφραίνει.

Πυρσός που φέγγει μνήμες να υφαίνει

και να πονά.

Η Αγάπη

Η αγάπη δεν αγοράζεται.

Η αγάπη δεν μετριέται.

Η αγάπη χαρίζεται.

Η αγάπη σκορπιέται.

Η αγάπη δεν δανείζεται.

Αν δεν έχεις τι θα δώσεις;

Σπόρους απλόχερα φύτεψε.

Μήπως έτσι τη φύτρα της σώσεις.

ΧΑΪ ΚΟΥ ποίημα

Λάμπρο Πορφύρα

Η βάρκα σου εντός μας

Πάντα θα λάμνει!

Αυγιν’ όνειρο

Που η νύχτα λάφυρο

Κρατά δικό της!

Κύκνειο άσμα!

Το τραγούδι της Σιωπής

μεταφρασμένο.

Τ’ είν η Αγάπη;

Μόνο της Μάνας η καρδιά

αιώνια βρύση.

Ο θάμνος πόθος.

Και το δέντρο ψηλωσιά.

Πώς να το φτάσει;