Αν...

Αν…

Αν ο υετός των δακρύων

μπορούσε να καταυγάσει το σκότος

                των αμετάκλητων ενοχών…

Αν η εαρινή ανθοφορία

                μπορούσε να σημαιοστολίσει την ανθρώπινη ένδεια…

Αν η Πίστη να εισχωρήσει μπορούσε

                μέσα στο ατσαλένιο κέλυφος της Μοναξιάς

                και της αδιέξοδης Νύχτας η κατάφαση

                στο λυκαυγές μιας πρωτόγνωρης οδοιπορίας

αν καταποντιζόταν…

Τότε της Ελπίδας το νιογέννημα

                μέσα στο λίκνο μιας σίγουρης Ανατολής

                θα σηματοδοτούσε την Ανάσταση…