Η ελευθερία και τα φτερά της

Η ελευθερία και τα φτερά της

Το θέμα «Ελευθερία». Δικαίωμα κορυφαίο των όντων πάνω στον πλανήτη Γη (δεν ξέρω στους άλλους πλανήτες, εάν υπάρχουν όντα). Ένα μικρό κείμενο που θίγει την ελευθερία ενός μικρού, ιπτάμενου όντος.

Ο γέρο – κότσυφας, ο κιτρινομύτης βαρυποινίτης τραγουδιστής αφού για πάνω από δέκα χρόνια χάρισε απλόχερα το τραγούδι του, σκορπώντας το μέσα από τα κάγκελα της φυλακής του στον κήπο των Αφεντικών αλλά και στους γύρω κήπους, βεράντες και αυλές, ως εκεί που έφτανε να το στείλει το μικρό του θαυματουργό λαρύγγι – σταμάτησε. Έτσι ξαφνικά.

Βρέθηκε ένα πρωινό ξαπλωμένος ανάσκελα, σιωπηλός, χωρίς πνοή μέσα στο κλουβί του.

Το μεγάλο Αφεντικό, εκείνο που τον είχε αγοράσει από ένα μαγαζί τόσα χρόνια πριν, και τον είχε φέρει γεμάτος χαρά και με χίλια χάδια και καλούδια για να ζήσει στον κήπο κοντά του να τον συντροφεύει, έχει πια φύγει.

Ο κότσυφας, καρτερικός βίωσε το γηρατειό του. Βίωσε περήφανος αυτή την «άλλη» ζωή. Το φτερένιο του κορμάκι με τα κατάμαυρα γυαλιστερά πούπουλα, είχε σιγά σιγά ασπρίσει, όμοια με τα χιόνια στα μαλλιά των ανθρώπων όταν σημάνουν Γηρατειά…

Οι νεώτεροι είχαν σκεφτεί να τον ελευθερώσουν, να τον αφήσουν στο κοντινό βουναλάκι από όπου την άνοιξη έσμιγε το τραγούδι του σε μια κουβέντα με τους ελεύθερους συντρόφους.

Καμιά φορά κάποιος απ’αυτούς ερχόταν μέχρι το κλειστό πορτάκι, να κλέψει κάποιον σπόρο. Τόσο κοντά!

Είναι αργά πια – είπε ο πιο συνετός από τους φύλακες. Θα τον κατασπαράξει η πρώτη γάτα που θα τον συναντήσει  με το αδέξιο αυτό μισοπέταγμά του. Η Ελευθερία θέλει φτερά! Κι αυτός δεν τα έχει πια! Ύστερα, όλα συνηθίζονται. Τόσα χρόνια ο κόσμος του όλος υπήρξε αυτό το κλουβί. Τόσα χρόνια ο κόσμος του όλος αυτό το κλουβί. Κι ο χρόνος είναι πατέρας της Συνήθειας. Μπορεί να είναι κι ευτυχισμένος αφού μπορεί και τραγουδάει! Και συντροφεύει …

Και ποιος ξέρει; Ποιος ξέρει τι να κουβεντιάζει, και τι ν’αναζητάει από την Ανοιξη κάθε χρονιά που έρχεται και τον βρίσκει εκεί, στη φυλακή του;

Κι ο κερομύτης μας, παίρνοντας κοντά τα μυστικά του, τα παράπονα, τα όνειρά του, έβαλε τη δική του πουπουλένια τελεία στην πρόσκαιρη ζωή.