«Παναγιώτης Τέτσης - Παίζοντας με τα χρώματα»

«Παναγιώτης Τέτσης - Παίζοντας με τα χρώματα»

Μια ξεχωριστή βραδιά στην Ελληνική Ταινιοθήκη

Σ

τις 5 Μαΐου στην αίθουσα της Ιεράς Οδού 48, ο κ. Ι. Βαμβακάς – σκηνοθέτης, παραγωγός (έχει ασχοληθεί με έργο Μυταρά παλαιότερα) – παρουσίασε την ταινία (την οποία ολοκλήρωσε μετά από 6 χρόνια) που αφορά τη ζωή, το έργο, την προσωπικότητα του ξέχωρου ανθρώπου και καλλιτέχνη Π. Τέτση.

Για το έργο – χορηγός η Εθνική Τράπεζα – έχει ήδη αναφερθεί στην Καθημερινή η κα Μπίστικα διεξοδικά με την άφθαστη πένα της. Εγώ, σαν μια τυχερή απλώς παριστάμενη, θα εκφράσω λιτά και σύντομα κάποιον από τον ενθουσιασμό και το αισθητικό άγγιγμα που αισθάνθηκα, όπως πιστεύω πως θα συνέβη και στους άλλους καλεσμένους της πρεμιέρας. Παρόντες πολλοί εκλεκτοί των Γραμμάτων, Ακαδημαϊκοί, λογοτέχνες (διέκρινα την αγαπημένη ποιήτρια Κική Δημουλά) δημοσιογράφοι, ζωγράφοι και νέα παιδιά που ευελπιστούν και βαδίζουν για να κατακτήσουν τον κόσμο που ονειρεύονται. Της Τέχνης τον κόσμο και που πολλά από αυτά κατέχουν τις φυσικές προϋποθέσεις για να τα καταφέρουν. Τους το ευχόμαστε.

Η ταινία ξεκίνησε με το ντοκιμαντέρ της Ιστορικού Τέχνης κας Λίμπερτυ (Λέτι) Πολύζου. Που ακολουθεί σε κάθε βήμα το δημιουργό και μας χαρίζει τους ζωντανούς συναρπαστικούς στην απλότητα, την αλήθεια και την ομορφιά διαλόγους τους.

Η κα Λαμπράκη – Πλάκα, μέσα στις ομιλίες που προηγήθηκαν, μίλησε με τόση θέρμη για τον ζωγράφο του «ελληνικού φωτός», το δομικό κολορίστα, που ξέρει να πολλαπλασιάζει τη δύναμη των αισθήσεων. Που αφήνει να μαντεύεται και να ξεχύνεται το φως και μέσα από έργα πλασμένα από άσπρο και μαύρο. Γιατί παντού ελλοχεύει το κόκκινο.

Γνωρίσαμε τον καλλιτέχνη σαν παιδί που ήδη το Χρώμα ζωντάνευε μέσα στα παιδικά του χέρια. Που ξεχνούσε τα παιδικά παιχνίδια, τη μπάλα για να αποτυπώσει σε τοίχους αντικείμενα, οτιδήποτε άλλο, το όποιο χρωματικό υλικό είχε μαλάξει μέσα στις χούφτες του. Κι ύστερα ο χείμαρρος των χρωμάτων χωρίς χαραμάδας κενό ανάμεσά τους το ένα να σβήνει και να ξαναγεννιέται από τη θαμπωτική επαφή του άλλου. Την ερμηνεία της κάθε χρωματικής αδιόρατης απόχρωσης. Εκείνη η τεράστια σε φιγούρες και χρωματική πανδαισία «Λαϊκή Αγορά» (δωρισμένη από τον καλλιτέχνη στην Εθνική Πινακοθήκη) – κορυφαίο έργο ζωγραφικό για την Ελλάδα αλλά και για άλλες χώρες, όπως ανέφερε η κ. Πλάκα. «Μαγεία» είναι η λέξη που γεννιέται στο νου και λατρευτική αφιέρωση στο Φως, που μας ενέπνευσε αυτή η τόσο σοφή, σε ανέλιξη, σε απόδοση λεπτομερειών σε Αλήθεια, ταινία του κ. Βαμβακά. Και τον συγχαίρουμε και τον ευχαριστούμε γι αυτό. Όσο για τον Άνθρωπο Παναγιώτη Τέτση, είναι παγκοίνως γνωστό πως είναι η προσωποποίηση της Ευγένειας, της καλοσύνης, της απλότητας, της συναδελφοσύνης, της υπευθυνότητας του Δασκάλου.

Ήταν μια ευλογημένη απόδραση αυτή η βραδιά του Φωτός και της αισιοδοξίας που γεννά η φλόγα του, από τα σημερινά μας θλιβερά κι ασήκωτα. Κι εγώ λατρεύω ιδιαίτερα τα 2 βιβλία μου που τόσο απλόχερα διαθέτουν το καθένα από ένα εξώφυλλα Π. Τέτση.

Συνεχίζεται η προβολή του έργου από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος.