Ο λογοτέχνης Κ.Μιχαήλ για τις "Παράλληλες Γραμμές"

" (...) Ο λόγος σου πλούσιος και χυμώδης σε λεξιδομή και λεξιροή έχει μιαν αφοπλιστική απλότητα που δείχνει όλη την εντός του δύναμη. Και σχεδόν δίχως ν’αλλάξει ροϊκότητα ίδια μα μεστά μιλάει για χαρά – για λύπη, για τα μικρά – για τα μεγάλα. Ένα δάκρυ θα’λεγα που φανερώνει λύπη ή χαρά όμως που την περικλείει και την εξωτερικεύει, διαλαλεί χωρίς ανώφελες φωνασκίες και κραυγές.

Καλμαρισμένη θάλασσα επιφανειακά που όμως μέσα της κρύβει όλο το συν ή τον πλην (θετικό – αρνητικό) του βουβού κυματισμού του ατέρμονου πέλαγου, της απέραντης ως με τα βάθια του ορίζοντα γαλαζόχρωμης θάλασσας, με τον καυτό ή ψυχρό κυματισμό της. Και είναι πραγματικό χάρμα να δέχεται κανείς τέτοιους κρύφιους κραδασμούς που τεχνικά συνταράζουν ή αφοπλίζουν.

Στέρεα τα βάθρα σου, στέρεα και καθάρια η γραφή σου. Σ’εμάς δεν μένει παρά να τη χαρούμε, διψασμένοι, σε τάμα οδοιπόροι κι ό,τι μας κερνάνε οι κρήνες κι οι ροές της καλοδεχούμενης λογοτεχνικής ευτυχίας, να το χαιρόμαστε.

Ένας ακόμα μεστός καρπός στη λογοτεχνική σου σοδειά που είναι κι απόκτημα της Νεοελληνικής Γραμματείας (...)"

Κώστας Μιχαήλ