ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Σωριάστηκε στο παγκάκι της μικρής πλατείας. «Να κι ένα καλό! Τα λιγοστά δέντρα τριγύρω χλωρά κι ευχαριστημένα ! Πολλές οι βροχές, πολλές οι καλοκαιριάτικες λάσπες, για κάποιους, ας είναι και δέντρα, αυτό σημαίνει ευτυχία! », είπε ο ράθυμος νους του με τη μέσα του μιλιά.

Κοίταξε τα λασπωμένα του παπούτσια … φτάνει να μην μπει πολύ νερό από τις τρύπες της σόλας, από κει που βρήκε δρόμο το νερό για να περάσει και ν΄αρχίσει την ολοκληρωτική κατεδάφιση.

Κάποιο υπόλοιπο από το σουσαμένιο κουλούρι ξέφτισε ανάμεσα στα δάχτυλά του … «Γρήγορα που τρώγεται το σκασμένο! Και παιδιά σαν ήμασταν …. » θυμήθηκε τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής…. ,
Σουσαμένιο κουλούρι ; Άπιαστο όνειρο. Πανδαισία γεύσης και χαράς σαν του ξέπεφτε κανένα !

Κατοχή …. Μικρός για γραμμές επαφής με τον εχθρό, μεγάλος όμως για να νιώθει και να θυμάται. Και ούτε ιδέα πως μπορείς να ξαναζήσεις στη ζωή σου ώρες χαράς… και τύψης για ένα κουλούρι. Ναι …. κάποιας χαράς και τύψης γιατί αυτός μόλις τώρα χόρτασε την πείνα του. Η θυγατέρα του, μεγάλη, κουρασμένη, σκέψου! Να κλαίει το πρωί γιατί έχανε τη δουλειά της. Να σκουπίζει τους δρόμους ! Αυτή ήταν η εργασία της. Δεν τους χρειαζότανε πια, έκαναν οικονομίες, την απολύσανε ! Τα δύο δεκαπεντάρικα παιδιά της με την κατακουτσουρεμένη σύνταξη του παππού. Για ζωή, για σχολείο …. θελήματα, ξαγρύπνιες της μάνας …. Εξακολουθητικές απουσίες του πατέρα. Της γιαγιάς η πρόσφατη γελαστή φωτογραφία πάνω στο τραπέζι…

«Τι θα φάμε σήμερα ; » συρτή η φωνή της κόρης.
« Θα περάσω απ΄τη λαϊκή. Εκεί κατά το τέλος της μέρας. Κάτι γίνεται τότε … Πολύ πράσινο πεταμένο. Μερικοί καλοί άνθρωποι που χαρίζουν κάποια ζαρζαβατικά.. Θα βολευτούμε, κάτι θα γίνει».

Έσφιξε στο χέρι με τα σουσάμια στη πλαστική σακούλα. «Εσύ τα παιδιά! Να προσέχεις τα παιδιά να μην στεναχωριούνται…»

Και η μάνα του στην Κατοχή…
« Έχω ακόμα λαχανίδα από τα χτές… Έχω και πλιγούρι. Θα σου κάνω ένα φαί να γλύφεις και τα δάχτυλά σου αγόρι μου…»

Η πλαστική σακούλα έτσι σα να κουνήθηκε κρεμασμένη από το χέρι του… Κάποια σκόρπια σουσάμια ένα γύρω και ένα άσπρο περιστέρι να αγωνίζεται να σώσει μερικά τόσο νόστιμα ! Χαμογέλασε ... Σαν να λιγόστεψαν και τα περιστέρια. Άλλοτε η πλατεία ήταν γεμάτη από δαύτα και αυτά τόσο καμαρωτά και τόσο εμπΙστεμένα στους περαστικούς. Κι ας τα σκότωναν μερικοί - μερικοί έτσι ομαδικά κάτι φορές για να μην λερώνουν τον τόπο με τα απόβλητά τους.

Το άσπρο περιστέρι να επιμένει με θάρρος στο τσιμπολόγημα… Τι να σου κάνει πια κι η λαϊκή. « Στο τέλος θα φυτρώνει λαχανόκηπος στα σωθικά μας … » είχε πει τις προάλλες η κόρη.. Τέτοια κατάντια , τέτοια !

Το χέρι πήγε κοντά.. το περιστέρι είχε βρει κάποια περίσσεια σουσάμια και τα απολάμβανε. Κοίταξε γύρω του.. ερημιά ! Χούφτωσε το πουλί, τόχωσε στη σακούλα ίσα μια ξαφνιασμένη φωνούλα που σταμάτησε μεμιάς σε κάποιο πιο σίγουρο σφίξιμο.

Είναι μια λύση. Είναι κάποια λύση. Η μέσα του φωνή .
Προσωρινή, μα σκέψου τα παιδιά. Θα το ονομάσουμε κοτόπουλο και τάχατες δεν είναι πουλερικό. Τα πιτσουνάκια δεν τρώγονται ; Δεν τα μαγειρεύουν στα καλύτερα εστιατόρια ;

Θυμήθηκε τον γάτο της κατοχής, τον ολόμαυρο, τον παχουλό, τον αγαπημένο του «Τυχερό», έτσι τον είχε βαφτίσει… Και όταν τον έχασε, δεν ήξερε. Δεν ήξερε ! Τι πόνος τι δάκρυα! « Τον είδα στα χέρια του Ιταλού, του φύλακα της Τηλεφωνικής, εδώ πιο κάτω !».

« Πάει για φούρνο ο γάτος σου. Οι Ιταλοί τους τρώνε, δεν στο είχαν πει ποτέ; Και όπως τον είχες και καλοθρεμμένο ..» είχε πει ο γείτονας.

Μήπως ήξερε πως μπορούσες να στραγγαλίσεις ένα μικρό κάτασπρο περιστέρι, πεινασμένο και τόσο φιλικό μαζί σου ; Έτσι για να ξεγελάσεις την πείνα των παιδιών… Μήπως μπορούσε να ξέρει τι φέρνει η ζωή, τι φέρνει η ώρα ;

Τι φέρνουν οι καιροί ;

Τούλα Μπούτου

( απο συλλογή αδημοσίευτων διηγημάτων )

artist Jean Baldauf - oil on canvas - 19 c.

Αλέξανδρος ο Μέγας

Φύτρα γιγάντων!

Γυιός του Φιλίππου μα και του Άμμωνα Δία ο βλαστός

κι απ΄του Αριστοτέλη τη σοφία μπολιασμένος

τη μοίρα της Ελλάδας στα χέρια σου κρατώντας

την πήρες μακριά, στα πέρατα του κόσμου να την πάς.

Ακροβατώντας πάνω σε νομοτέλειες βαρβάρων και σε επίβουλη

εχθρών κυριαρχία.

ίδιος με Άνεμο ασίγαστο και νικηφόρο

πότε μπροστά και πότε πίσω να σαρώνεις αντιστάσεις

και πάλι σκύβοντας με συγκατάβαση

πάνω από το νικημένο σου εχθρό

να σπέρνεις ολούθε Ελληνικές αμφικτιονίες.

Για των λαών να πασχίζεις την ομόνοια.

Της γλώσσας της Ελληνικής να στήνεις θρόνο

και της ορμής σου πάντα σωστά να κρατάς το χαλινάρι.

Μεγάλε Στρατηλάτη !

Έκθαμβος ο κόσμος στο αντίκρισμά σου

Απ΄την περίσσεια σου Ανθρώπινη Σαγήνη

κι απ΄την πρωτοφανέρωτη συνάμα, θεία Φλόγα,

τις πύλες των λαών μιά-μιά θωρούνε

ν΄ανοίγονται μπροστά σου, κι απορούνε....

Κι εσύ ακάματος. Ένα ταξίδι για μιάν Ιθάκη

τη δική σου, ακολουθώντας σαν θεία προσταγή,

Τι κι αν σαν άλλος Γόρδιος δεσμός

και τα τριαντατρία σου τα χρόνια ξάφνου σπάσαν ;

Ήταν μακρύς του ταξιδιού ο δρόμος.

Τόσα τα πλούτη και οι έξοχες στιγμές του.

Τόση η γόνιμη σπορά που ξέμεινε να βλασταίνει στους αιώνες

που και της Άπιαστης Ιθάκης, Αλέξανδρε Μεγάλε,

τ΄όνειρο δικαιώνει !

Τούλα Μπούτου

Αναπολώντας κάτω από ένα πλάτανο

Δεν θα σε βρω στον πλάτανο

στη δροσερένιαν απλάθα 

μηδέ στ’ αγέρι που φυσά

και χαιρετά την πλάση.

Και στης καμπάνας τον αχό

θα μηνά γιορτάσι

ή στου πουλιού το λάλημα

του ήλιου τη λαμπράδα.

Δε θα σε βρω στο λιόγερμα

στης συννεφιάς τη γνώση

στον ήχο που θα ξεψυχά

ή που θα ζωντανεύει.

Στο βήμα της νιότης που περνά

και που θα σε γυρεύει

αυτή που πήρες φεύγοντας

πρωτού μεσημεριάσει.

Μόνο στο αίμα της καρδιάς

και στων ματιών το δάκρυ

Εκεί .. με την μελένια σου

θα γέρνεις περηφάνια

και η ομορφιά σου ανέγγιχτη

απ΄του καιρού τη βιάση

Θα φωταστράφτεις !

ώσπου να ρθει γλυκά να αγκαλιάσει.

Τούλα Μπούτου

Αγιος Λαυρέντιος , Αύγουστος 2007

( από συλλογή αδημοσίευτων ποιημάτων)

Μια σκηνή από την παράσταση του θεατρικού μου έργου "Αναπάντητες Κλήσεις" που παίχτηκε στο Θέατρο Ελπίδας την σαιζόν που πέρασε. Βλέπουμε τους Μανώλη Δεστούνη, Νίτα Παγώνη και Αυγερινό Σουλόπουλο.

η φωτογράφιση έγινε από την elsie Kaili

Η φωτογραφία από το φινάλε της ταινίας "ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ" σε σενάριο δικό μου και σκηνοθεσία Αντ.ΜποσκοΪτη, με πρωταγωνιστές τους Μανώλη Δεστούνη, Απόλλωνα Μπόλα και Λίλα Μπακλέση. 

Η ταινία παίχτηκε σε πολλά φεστιβάλ και στο φεστιβάλ Μόσχας απέσπασε πολύ καλές κριτικές.