Αναπολώντας κάτω από ένα πλάτανο

Δεν θα σε βρω στον πλάτανο

στη δροσερένιαν απλάθα 

μηδέ στ’ αγέρι που φυσά

και χαιρετά την πλάση.

Και στης καμπάνας τον αχό

θα μηνά γιορτάσι

ή στου πουλιού το λάλημα

του ήλιου τη λαμπράδα.

Δε θα σε βρω στο λιόγερμα

στης συννεφιάς τη γνώση

στον ήχο που θα ξεψυχά

ή που θα ζωντανεύει.

Στο βήμα της νιότης που περνά

και που θα σε γυρεύει

αυτή που πήρες φεύγοντας

πρωτού μεσημεριάσει.

Μόνο στο αίμα της καρδιάς

και στων ματιών το δάκρυ

Εκεί .. με την μελένια σου

θα γέρνεις περηφάνια

και η ομορφιά σου ανέγγιχτη

απ΄του καιρού τη βιάση

Θα φωταστράφτεις !

ώσπου να ρθει γλυκά να αγκαλιάσει.

Τούλα Μπούτου

Αγιος Λαυρέντιος , Αύγουστος 2007

( από συλλογή αδημοσίευτων ποιημάτων)