«Από καρδιάς»
(Για τον Γιώργο Θ. Λαμπράκη)
Δεν είναι τελικά ωραίο να έχεις γνωρίσει
τη συγγραφέα του βιβλίου. Και τον τιμώμενο. Ήδη αποχωρήσαντα από το μάταιο και
απατηλό κόσμο μας , τόσο πρόωρα. Το γιό της, τον Γιώργο Λαμπράκη. Μπορεί να
ξέρεις κάποια πράγματα της ζωής του, αλλά πόσο βαθειά θλίβεσαι, όταν τα
ανακυκλώνεις στη μνήμη σου…
Θα μου συγχωρέσει η εκλεκτή
συγγραφέας, εξαίρετος πνευματικός άνθρωπος, διακεκριμένη γιατρός, η Τούλα
Μπούτου, αφού τη συγχαρώ γι αυτό το λυρικό και πονεμένο ελεγείο της, το
συναξάρι μιας οδυνουμένης μάνας, να γράψω ελάχιστες γραμμές μνήμης για τον
Γιώργο.
Σε θυμάμαι, Γιώργο, έντονα, σαν
και χθες: 7, 8, 9 και 10 χρονών παιδάκι. Να κλωτσάς τη μπάλα στη Βουλιαγμένη. Στον
κήπο του εξοχικού, στο παρακείμενο οικόπεδο, στον ήσυχο τότε δρόμο, με τα
λιγοστά αυτοκίνητα. Σε περνούσα 10 ολόκληρα χρόνια κι όμως θυμάμαι πόσο καλός
ήσουνα και στο ποδόσφαιρο. Γρήγορος σαν τον άνεμο (υπήρξες άριστος δρομέας). Τεχνίτης
στους ελιγμούς σου (τρίπλες), δείγμα της έμφυτης ευφυίας σου. Παίζαμε με άλλους
γνωστούς και μη, συγγενείς ή φίλους, σε γιορτές, το Πάσχα, το καλοκαίρι, τα
Χριστούγεννα…
Ξεχώριζες χωρίς να το επιδιώξεις
ποτέ. Με μια φωνή διακριτική, απαλή, ευγενική. Σαν το φλοίβισμα των κυμάτων της
θάλασσας, που τόσο αγαπούσες.
Αγαπούσες την ΑΕΚ, την ιστορική ομάδα της Κωνσταντινούπολης. Καλλίτερα που δεν
είδες το ξεπεσμό της.
Μετά,
σπουδές, δουλειά, διακρίσεις παντού, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Άριστος,
πρωτοποριακός, πλαστικός χειρουργός. Σεμνός, με εξαίρετα αποτελέσματα των
επεμβάσεών του σε γνωστά πρόσωπα: σε ηθοποιούς, καλλιτέχνες. Αλλά και σε απλούς
ανθρώπους, που σου ζητούσαν μιαν ανανέωση, μια μεταμόρφωση, κάποια ατέλεια της φύσης,
κάποιο ξεγέλασμα του χρόνου.
Είχες
διαλέξει μια ιατρική ειδικότητα, που τα αποτελέσματά της είναι αμέσως ορατά. Δεν
κρύβονται: Πόσοι και πόσοι ασθενείς σου δεν διαπιστώσανε ότι τους είχες κάνει ομορφότερους,
ελκυστικώτερους: Και σε ευγνωμονούσανε συνεχώς, όταν κοιτάζανε στον καθρέφτη. Ακόμα
και σε νομικά θέματα, η κρίση σου ήτανε σωστή. Η λογική σου τετράγωνη.
Δεν
πιστεύω ότι έφυγες… Σε κάποια γωνιά θα είσαι κρυμμένος (είχες παίξει πολύ
κρυφτό, απογεύματα και βράδια στη Βουλιαγμένη). Είναι γνωστό ότι δεν ήθελες να
δείχνεσαι. Κάπου θα βρίσκεσαι και θα φανείς πάλι για να μας πεις: «Φτου
ξελεφτερία»…
Δημήτρης
Α. Κράνης
Ο
Δημήτρης Κράνης είναι δικηγόρος, λογοτέχνης ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας
Σαν αύριο ή σαν χτες μοιάζει.... Αγαπημένε Γιώργο.... Δεν σε ξεχνώ και ας μην μπόρεσα να βοηθήσω όταν έπρεπε... Συγχώρεσέ με. Μαρία Τριβυζά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή κ. Τριβυζά με συγκίνησε η σκέψη σας. Χθες είχαμε το μνημόσυνο του Γιώργου και ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα τον ξεχάσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή