Μέσα στο χωροχρόνο
φυλακισμένη
αναπόδραστα η ζωή μας
Κι οι υψιπετείς προθέσεις μας
η
αστείρευτη διάθεσή μας
για
τολμηρές αναβάσεις
για
ριψοκίνδυνες κατακτήσεις αξιών
και για
μια στίλβουσα ευτυχία
που δεν
γνωρίζει όρια…
Όλα προσεκτικά φυλαγμένα
στους
κούφιους κι απάτητους λειμώνες
των
λογισμών μας.
Δεν υπάρχουν έξοδοι κινδύνου.
Διαφυγής μονοπάτια αδύνατο να
χαραχθούν.
Κλειστά
τα γραφεία
μιας
αισιόδοξης πολεοδομίας.
Θλιβερά ενοικιαστήρια
σηματοδοτούν τις προσόψεις.
Μνημονεύουν
περάσματα ελπίδων
απ’όπου
αποδημητικά πουλιά
είχαν
χαράξει τους αόρατους
εναέριους
δρόμους τους.
Οι αεροχάραχτοι δρόμοι των
αποδημητικών
λεωφόροι
μιας ουτοπίας
φωτισμένης
«εκ των ένδον»
κι
άξιας να μας κάνει τώρα να δεχθούμε
το
βάρος μιας αξιοπρεπούς υστεροφημίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου