ΠΑΤΡΙΔΑ

Από την ποιητική συλλογή μου Υπέρβαση.

ΠΑΤΡΙΔΑ

Πάλλευκο νούφαρο
που ταξιδεύεις απτόητο
μέσα σε μι’ αγκαλιά
ανάμεσα σε Ιόνιο κι Αιγαίο
χωρίς σταματημό.
Νούφαρο από το μίσχο
κρατημένο του Βορά σου
και της καρδιάς σου την αλάθητη
πυξίδα για οδηγό.
Υπάρχεις!
Λικνίζοντας ακούραστα
τις δαντελένιες σου όχθες
στη γαλανή κολυμπήθρα
μιας αέναης αναβάπτισης!
Υπάρχεις!
Ρίζα γερή ρουφώντας
στο “πάντα” τα νάματα
της απέθαντης Ιστορίας σου.
Υπάρχεις!
Κι ας να σε κόψουν πόσοι το πόθησαν!
Πόσοι να ξεριζώσουν βάρβαρα
τις ρίζες τις βαθειές σου!
Πόσοι να διαφεντέψουν
τ’ αστραφτερό σου Παρόν!
Να φυλακίσουν τ’ αστραποβόλημα
της ασύγκριτης παρουσίας σου
στο κύλισμα του Χρόνου
Κράτει καλά νούφαρο του Φωτός!
Κλείνοντας όλη τη λάμψη
του Χτες, του Σήμερα, του Αύριο
στα ολόρθα σου πέταλα.
Κράτει καλά!
Το αίμα της καρδιάς μας
Ποτάμι ασίγαστο που κυλά
στα ζωντανά σου σπλάχνα.
Κι όλοι για σένα σφιχταγκάλιασμα
Γη των προγόνων μας.
Δική μας Γη.

Θέατρο Ελπίδας

Το Θέατρο Ελπίδας θα παραμείνει κλειστό την Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου και τις υπόλοιπες μέρες των εορτών θα λειτουργήσει κανονικά. Με το εξής πρόγραμμα:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΕΝΟ & ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ
Δύο Μονόπρακτα της Τούλας Μπούτου, που θίγουν θέματα σύγχρονα, κοινωνικά σε σκηνοθεσία Τάσου Λέρτα. Παίζουν Βύρων Κολάσης, Νίτα Παγώνη, Οδυσσέας Σταμούλης, Πάνος Νικολαΐδης, Μιλένα Παρθενίου, Αναστασία Ελευθερίου, Έφη Χαντζούλη

Τετάρτη στις 7 μ.μ.
Πέμπτη στις 8 μ..μ (εκτός 31/12)

ΚΑΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ
Η μοναδική επιθεώρηση του χειμώνα σε σκηνοθεσία, χορογραφίες Φώτη Μεταξόπουλου, με τον Μανώλη Δεστούνη, τη Σοφία Τρανά και 6 νέους ταλαντούχους ηθοποιούς.

Παρασκευή στις 8 μ.μ.
Σάββατο στις 8 μ.μ.
Κυριακή στις 6 μ.μ.

ΔΟΥΛΕΣ
Το κλασσικό έργο του Γάλλου συγγραφέα Ζαν Ζενέ σε σκηνοθεσία Μανώλη Δεστούνη. Παίζουν Μαρία Ιωαννίδου, Ράνια Πρέβεζα, Λίλιαν Παναγιωτοπούλου.

Δευτέρα στις 9 μ.μ.
Τρίτη στις 9 μ.μ.

Ομιλία για το έργο μου

Η συγγραφέας - κριτικός Νίκη Σαλπαδήμου θα μιλήσει με θέμα «Η Τούλα Μπούτου, η γιατρός, ο άνθρωπος η συγγραφέας» την Δευτέρα 25 Ιανουαρίου και ώρα 6 μ.μ. στο εντευκτήριο της Ε.Ε.Ε.Λ. Ιπποκράτους 63.
Είσοδος Ελεύθερη

Εικόνα

Μπήκαν βιαστικά, η πόρτα πρόθυμη ν’ ανοιχτεί, να κλείσει αμέσως πίσω από τις βρεγμένες πλάτες τους. Σταγόνες παντού, υγρά πατήματα στις λερωμένες πλάκες από άλλα πατήματα.

Διάλεξαν την πιο απόμακρη γωνιά. Το τραπέζι στολισμένο πρόσφατη αναχώρηση από ποτήρια και πιατάκια, εκείνος τα έσπρωξε με το χέρι μακριά. Την τράβηξε στο μέσα κάθισμα. Εδώ.. να’ σαι προφυλαγμένη. Ακόμα κι από μάτι κακό.

-Η βροχή καραδοκεί απέξω! Γέλασε αυτή. Μας περιμένει ν’ αποτελειώσει το λούσιμο! Και χωρίς ομπρέλα; Δεν γλυτώνουμε!

-Ομπρέλα: Τα χέρια σου, πόσο τ’ αγαπώ. Τα πήρε ανοιχτά παγωμένα, μέσα στα δικά του, τα στέγνωσε. Τα θέλω πάντα για μένα! Να ‘ναι η δική μου σκέπη!

-Ο χρόνος είπε εκείνη. Πόσο θα μας χαριστεί; Πρέπει να τον έχουμε πλάι μας την κάθε στιγμή σαν τη σκιά που ακολουθεί στον ήλιο! Κριτής και φρουρός ο χρόνος. Μας το θυμίζει ολοένα. Και μένα τα χέρια μου που αδυνατούν πια να γίνονται σκέπη κι ασπίδα ζωής; Μην τα βλέπεις σε παρακαλώ.

-Όχι μη μου τα παίρνεις. Έσκυψε και τα φίλησε ένα – ένα, το κάθε δάχτυλο, και πάλι απ’ την αρχή. Είναι διαμάντι ατόφιο η κάθε στιγμή του δικού μας χρόνου! Μόνο τα δάκρυα μπορεί να ξεπλένει η βροχή.. Είναι πιο μέσα όλα τ’ άλλα, τα δικά μας, τ’ ακριβά μας. Τόσο βαθειά μέσα μας. Κανείς δεν τα φτάνει.

Το φρέσκο νερό που έφτασε μαζί με τους καφέδες έδιωξε όλα τα παλιά, τα στοιβαγμένα, άπλωσε το ζεστό χέρι της στο μάγουλό του. Μια βελουδένια ανατριχίλα…

-Δεν κρυώνω πια! Στ’ αλήθεια, κι ούτε φοβάμαι πια. Άδικα μας φοβερίζει ο χρόνος. Θα με κρύψεις κάτω απ’ τη μασχάλη σου… τόση δα θα γίνω. Και θα περπατάμε στο δρόμο, αόρατη εγώ, και χτες… και προχτές… και αύριο.            
      Έσκυψε στα χείλη της.
      Σηκώθηκαν, βγήκαν. Η βροχή είχε θεριέψει. Κι η μουσική απ’ το πλατσούρισμα μια γλυκιά υπόκρουση στον γρήγορο βηματισμό τους. 

Παληά μελωδία

Η μελωδία σάλεψε – όψιμος νεοσσός
Μες στο παλιό τραγουδάκι
Τίναξε του χρόνου το καταπτοημένα φτερά
κι άνοιξε έκθαμβα δύο ματάκια επαναφοράς
Το φως έφεγγε στο βάθος της σκοτεινής σήραγγας
ξεγελώντας για μιαν έξοδο
Κι όταν η μελωδία μας άφησε
απρόσκλητη, όπως μας είχε επισκεφθεί
ήταν σαν να μην είχε ποτέ γραφτεί
Την όριζε η «παρένθεση»

Για καφέ με την παλιά συμμαθήτρια, της Νάνας Μπούτου

Μετά από 38 χρόνια! Όταν συναντώ μια συμμαθήτρια καταλαβαίνω και συνειδητοποιώ ότι είμαι πια ΠΟΛΥ μεγάλη! Αυτό από την μια με τρομάζει, κι από την άλλη με κάνει να θυμάμαι ότι η σοφία τελικά αποκτιέται με τον χρόνο, με την ίδια την ζωή. Μήπως μπορώ να είμαι από σήμερα λίγο πιο ευγνώμων που έζησα, που ζυμώθηκα, που κατάλαβα;
Αν διασταυρωνόμασταν στον δρόμο, είναι σίγουρο ότι δεν θα αναγνώριζε η μία την άλλη. Από κοντά όμως, αυτό το πλάσμα είναι ΤΟΣΟ μα ΤΟΣΟ οικείο, το περπάτημα, τα μάτια, οι εκφράσεις, το ύφος, και μέσα στο πρόσωπό της άλτης τελικά βλέπω θυμάμαι, αναγνωρίζω το δικό μου πρόσωπο.
Έχω τον ήχο της φωνής της από παλιά ακόμα στα αυτιά μου, όμως κι η φωνή της τώρα άλλαξε. Καπνίζει εδώ και χρόνια. Είναι μητέρα, είναι γιαγιά, είναι η συμμαθήτριά μου που μου θυμίζει ότι κι εγώ έχω ζήσει πολλά, έχω περάσει πάρα πολλά, κι έχουμε κι οι δυο μας μυηθεί τα χρόνια που μας χώρισαν, στο σχολείο της ζωής, που μόνο αυτό μπορεί να μας δώσει αυτή τη μοναδική σοφία.
Ό,τι κι αν πει, όπως κι αν το πει η συμμαθήτρια, εγώ έχω την εικόνα εκείνη, την παλιά προτού χτιστεί το κέλυφος που με επιμέλεια φτιάξαμε για να σταθούμε μπροστά στον κόσμο. Η ζωή δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι όμως πολύ όμορφη, γεμάτη στιγμές αληθινές…
Εγώ γνωρίζω το μέσα, το πιο αληθινό της συμμαθήτριας της παλιάς, κι είναι αυτό μια γλυκιά συνομωσία ενάντια στα μάτια όλου του κόσμου. Ένα αόρατο νήμα μας ενώνει. Είναι ένας δικός μου άνθρωπος, ακόμα και να δεν την έχω δει εδώ και 38 χρόνια, την αγαπώ, δεν ξέρω πότε θα την ξαναδώ, την εμπιστεύομαι ακόμα κι αν δεν ήταν ποτέ κολλητή μου!

Νάνα Μπούτου - Καραμήτσου

Κριτική για το Τελευταίο Τρένο & το Μυστικό Μονοπάτι

Δύο ακόμη μονόπρακτα, γραμμένα από την εξαίρετη συγγραφέα Τούλα Μπούτου. Σε μια εποχή που η Τέχνη( και όχι μόνον) πλήττεται και υποβιβάζεται, παρουσιάζονται ξαφνικά έργα που μας εκπλήσσουν  ευχάριστα, μας δίνουν ελπίδα, μας παρηγορούν. Η συγγραφέας, μας δίνει πάντα, τόσο με το λογοτεχνικό της έργο, όσο και με τα θεατρικά της έργα, λαμπερά δείγματα του ταλέντου της, αλλά και στοιχεία του ίδιου του χαρακτήρα της, της προσωπικότητάς της και του ήθους της. Περνώντας, χωρίς φλυαρίες, μέσα από καταστάσεις και χαρακτήρες που ερμηνεύονται από πολύ καλούς ηθοποιούς, μας προκαλεί να σκεφθούμε, να δούμε πώς, ακόμη και στο πιο βαθύ σκοτάδι, η ζωή μας οδηγεί στο φως, φτάνει να ανοίξουμε τα μάτια και την καρδιά μας και να προφθάσουμε να το αγκαλιάσουμε  σφιχτά, να το κρατήσουμε, αλλά και να το μεταδώσουμε. Κάτι που πάντα έκανε, και κάνει, στη ζωή της η ίδια η συγγραφέας, τόσο στην λογοτεχνία, όσο και στην επιστήμη της της Ιατρικής.

 Δεν μπορώ να γράψω για την υπόθεση των μονόπρακτων και την εξέλιξή τους, γιατί θα αποκάλυπτα έτσι το απρόσμενο τέλος και των δύο. Όμως θα πω ότι και τα δύο μονόπρακτα  είναι σαν μια βαθειά ανάσα που ανακουφίζει από το βάρος που όλοι κουβαλάμε πια μέσα μας και μας μεταφέρουν στις εποχές που το καλό θέατρο μας γαλουχούσε, μας δίδασκε, μας…άλλαζε εσωτερικά.  Η επιλογή των ηθοποιών είναι ότι καλλίτερο. Στο  « Τελευταίο Τρένο», ο Βύρων Κολάσης  τόσο άνετος , ανθρώπινος και άμεσος. H Μιλένα Παρθενίου πειστική στον φόβο της, στην ανάγκη της να  «σωθεί» από μια ζωή που την οδηγούσε στην καταστροφή, καταφέρνει όχι μόνον αυτό, αλλά και να σώσει και μια άλλη ζωή. Ο Οδυσσέας Σταμούλης απέδωσε τον ρόλο του «κακού» διαφορετικά απ’ ότι μας έχει συνηθίσει ο κινηματογράφος και το θέατρο. « Έβγαλε» προς τα έξω ότι συνιστά τον χαρακτήρα που υποδύεται, χωρίς να τον εκχυδαΐζει, χωρίς μαγκιά και υπερβολές. Μου άρεσε αυτή η εκδοχή του ρόλου.

Στο μονόπρακτο που παρουσιάζεται δεύτερο το « Μυστικό μονοπάτι», έχουμε μια ιστορία επίσης γεμάτη ανθρωπιά, δραματικό στοιχείο που η Τούλα Μπούτου ξέρει να το παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο, τονίζοντας όχι το δράμα, αλλά τους ανθρώπινους χαρακτήρες μέσα σ’ αυτό. Την εξέλιξη του δράματος μέσα στην ψυχή τού κάθε ανθρώπου, τις αλλαγές που πιθανόν επιφέρει στον χαρακτήρα του που μπορεί να τον κάνουν καλλίτερο ή χειρότερο. Εδώ έχουμε μία εξαιρετική ερμηνεία από την γνωστή  ηθοποιό Νίτα Παγώνη η οποία απέδωσε τον ρόλο της έτσι που, στιγμές – στιγμές, ξεχνάς ότι βλέπεις θέατρο και θαυμάζεις τη μητέρα που καίτοι κλεισμένη στον πόνο της, δεν παύει να είναι Κυρία, αλλά και κυρία του εαυτού της. Ο Πάνος Νικολαίδης τόσο καλός στο μικρό του ρόλο,  μας  θύμισε ότι ο ηθοποιός κάνει τον ρόλο και όχι το αντίθετο. H Αναστασία Ελευθερίου άνετη με σκηνική πείρα, καθώς και η Έφη Χαντζούλη. Όλοι οι ηθοποιοί δίνουν τον καλλίτερο εαυτό τους και τα συγχαρητήριά μου είναι γεμάτα ενθουσιασμό. Πρέπει να πω, ότι θαύμασα την σκηνοθεσία του Τάσου Λέρτα που τόσο καλά « διάβασε» τα μηνύματα της Τούλας Μπούτου και τα μετέδωσε στους ηθοποιούς, ποτισμένα και από την δική του καλλιτεχνική ευαισθησία. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μαριλένας Μέλη, προσεκτικά δεμένα με το ύφος και τις ανάγκες του έργου, συνέβαλαν στο να αισθάνεται ο θεατής « σα στο σπίτι του». Η μουσική της Ιωάννας Παρασκευοπούλου, αγκαλιάζει τις στιγμές με ευαισθησία, ενώ οι φωτισμοί του Στάθη Αναστασίου τονίζουν σωστά τα επίκαιρα σημεία. Άλλη μία επιτυχία της Τούλας Μπούτου, άλλη μια υπογραφή της στο καλό, πολύ καλό Ελληνικό Θέατρο.

                                                                          Νινόν Δημητριάδου - Καμπούρη

  

Φωτογραφίες από την επίσημη πρεμιέρα για το Τελευταίο Τρένο & Μυστικό Μονοπάτι

Έφη Χαντζούλη, Κώστας Παναγιωτόπουλος, Νίτα Παγώνη, Σπύρος Φωκάς, Τούλα Μπούτου

Μανώλης Δεστούνης, Ελένη Ροδά, Κώστας Γεωργουσόπουλος

Σπύρος Φωκάς, Οδυσσέας Σταμούλης, Μαρία Ιωαννίδου, Κώστας Παναγιωτόπουλος, Μανώλης Δεστούνης 

Νίτα Παγώνη, Βάσω Παπανδρέου 

Σόνια Κοζώνη, Σάντης Παπαδάτος

Μανώλης Δεστούνης, Κώστας Ευαγγελίδης, Πασχάλης Τόνιος, Τάκης Βλαστός, Γιώργος Φρατζεσκάκης

Σπύρος Φωκάς, Λίλιαν Παναγιωτοπούλου

Τάσος Λέρτας, Μαρία Ιωαννίδου, Κώστας Ευαγγελίδης

Μαριλένα Μέλη, Ελένη Ροδά, Τάσος Λέρτας, Μανώλης Δεστούνης

Γιώργος Φρατζεσκάκης, Ελένη Ροδά, Μανώλης Δεστούνης, Αντώνης Μποσκοΐτης, Κική Μήλιου

Οι εντυπώσεις της Ελένης Μπίστικα για το "Τελευταίο Τρένο & Μυστικό Μονοπάτι"

Η Ελένη Μπίστικα παρακολούθησε την Τετάρτη 2.12 την παράσταση των 2 μονόπρακτων μου Τελευταίο Τρένο & Μυστικό Μονοπάτι, και έγραψε τις εντυπώσεις της:

" Μια παράσταση Αποκάλυψη! Η ΕΛΠΙΔΑ για το καλό ελληνικό Θέατρο λάμπει στα κείμενα της κας Μπούτου, στα μάτια της DAME Νίτας Παγώνη, στη μελαγχολική ευγένεια του Βύρωνα Κολάση, στο μέλλον της Μιλένας Παρθενίου, στο στυλ του Οδυσσέα Σταμούλη, στην αλήθεια της Αναστασίας Ελευθερίου, στο μπρίο της Έφης Χαντζούλη Και στη σκηνοθεσία του Τάσου Λέρτα, στην αγάπη όλων των συντελεστών.         Ευχαριστώ!"

                                                                                        Ελένη Μπίστικα Καθημερινή

Την ευχαριστώ πολύ για το άρθρο της στην Καθημερινή:

"Δύο Κυρίες που τιμούν το Θέατρο, η Νίτα Παγώνη, ηθοποιός, και η ιατρός-λογοτέχνης Τούλα Μπούτου
Μία κυρία του Θεάτρου, η Νίτα Παγώνη, πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου στις καλές εποχές, που ντεμπουτάρισε ως "ενζενί" δίπλα στην Κατίνα Παξινού, συναντά στο Θέατρο ΕΛΠΙΔΑ, στο μονόπρακτο "Μυστικό Μονοπάτι", τη συγγραφέα του έργου κα Τούλα Μπούτου, ιατρό αναισθησιολόγο που, από νεαρή ηλικία γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα. Και οι δυο, πρωταγωνίστρια της ζωής και της τέχνης, με το ξεχωριστό τους ταλέντο δίνουν στο θεατρόφιλο κοινό αυτό που αποζητά - την αλήθεια, τη συγκίνηση, τη δύναμη της ελπίδας ακόμη και στη σκια του θανάτου... Δυναμική η συνάντησή τους στο Θέατρο ΕΛΠΙΔΑ, στην Αριστοτέλους 53 και Σμύρνης, κάθε Τετάρτη, ώρα έναρξης 19:00, και κάθε Πέμπτη, ώρα 20:00, για τους φίλους του θεάτρου που αποζητούν το ποιοτικό έργο την ερμηνεία σε βάθος από ηθοποιούς που έταξαν υψηλές κορυφές στην καριέρα τους και όχι εύκολες θεαματικές επιτυχίες. Στο "Μυστικό Μονοπάτι" παίζουν δίπλα στη Νίτα Παγώνη οι ηθοποιοί Πάνος Νικολαΐδης, Μιλένα Παρθενίου,Αναστασία Ελευθερίου και Έφη Χαντζούλη.
Το άλλο μονόπρακτο, που παίζεται πρώτο, είναι το "Τελευταίο Τρένο", επίσης βιωματικό έργο της Τούλας Μπούτου, με πρωταγωνιστή τον Βύρωνα Κολάση, επίσης ηθοποιό πρώτων ρόλων στο Εθνικό Θέατρο και τους ηθοποιούς Οδυσσέα Σταμούλη και Μιλένα Παρθενίου. Το έργο αφορά την καθημερινή πραγματικότητα, έχει ζωηρούς διαλόγους και πυκνή δράση. Όλα αυτά με συντελεστές επιτυχίας τον έμπειρο σκηνοθέτη Τάσο Λέρτα, σκηνικά - κουστούμια Μαριλένα Μέλη, μουσική Ιωάννα Παρασκευοπούλου, φωτογραφία Αναστασία Λουκρέζη, φωτισμοί Στάθης Αναστασίου, βοηθοί σκηνοθέτη Μαριλένα Μέλη και Ελένη Καταλιακού. Γενική είσοδος 10 ευρώ, για φοιτητές, ανέργους και ομαδικά 7 ευρώ.
Σημασία στο Θέατρο έχει η παράσταση εκείνη που αγγίζει συναισθηματικά τον θεαστή και δίνει λύσεις και διέξοδο στα αδιέξοδα που μας επιφυλάσσει η πραγματικότητα - όπως πιστεύουν η λογοτέχνης, ιατρός Τούλα Μπούτου και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου ΕΛΠΙΔΑ Μανώλης Δεστούνης, ηθοποιός. Παραστάσεις και ηθοποιοί που τιμούν το σανίδι και το κοινό, δίνουν ελπίδα για καλό θέατρο και σε δύσκολους καιρούς..."