Όνειρο Απίστευτο

«Όνειρο απίστευτο η λιόχαρη μέρα»

μες στου χειμώνα τη σκληρή αγκαλιά

κι εγώ του Πορφύρα βαρκούλα γυρεύω

μακριά να με πάει για λίγη χαρά.

Κουρασμένο σκαρί, τα κουπιά σκεβρωμένα

κι έχουν τόσο ξεχάσει ν’ αψηφούν τα’ Ανοιχτά…

τόσες οι ‘άδειες θέσεις’ τριγύρω!

και μια λέξη γραμμένη παντού, μοναξιά.

Του κάκου γυρεύω τους παλιούς μου συντρόφους

στης ζωής το ταξίδι τη γλυκιά συντροφιά

Μοναχή μου μ’ αφήκαν. Κι ούτε ξέρω να λάμνω

με κουπιά σκεβρωμένα και σκισμένα πανιά.

Μα η μέρα γαλάζια που ακόμα επιμένει

Λιόχαρη να’ ναι… υποσχέσεις σκορπά

πως ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΗΣΙ! Ταξιδιώτες προσμένει,

κι έχει πάντα για κείνους μι’ ανοιχτή αγκαλιά.

Τώρα όμως εγώ έχω πια συνηθίσει

τη σαθρή μου βαρκούλα τα πεσμένα πανιά

Αραγμένη σιμά της… κι από κει ν’ αγναντεύω

την ηλιόχαρη μέρα ώσπου να’ ρθει η νυχτιά.

Τι είναι η Ποίηση

Ποίηση είναι η φευγαλέα αποτύπωση των ιριδισμών
        στη σκοτεινιά μιας ατέρμονης λίμνης.
Απαύγασμα ανέσπερου φωτός στη νυχτερινή κατάφαση
Είναι το αποτύπωμα της αιωνιότητας
        στα καθημερινά μας βήματα 
        και επένδυση μαγείας στη χειροπιαστή μας πεζότητα
Η ποίηση - νανούρισμα στη βρεφική μας κλίνη 
        μ' ένα τραγούδι αέναης ανατολής
        και μια κραυγή διαμαρτυρίας στ' αδιέξοδα
Είναι η σωσίβια λέμβος στα εσαεί ναυάγια
Πανάλαφρη ευλογία
        στο καταπιεστικό βάρος της καθημερινότητας
Απελευθέρωση από τα γήινα δεσμά
        για μια αύρα και μέθεξη με το Θεό
Το αιώνιο ξημέρωμα από την κάθε νύχτα
Η Ποίηση είναι το ένδυμα της Διάρκειας
        στην αποδημία των Καιρών. 


Ποίηση - Τίμιο ξύλο των αιώνων
                            Οδ. Ελύτης

Ποίηση = εικόνα της αιώνιας Ιδέας (Imago dell aeterna idea)
                            Διον. Σολωμός

Εγκύμων μυρίων κόσμων ο ποιητής είναι σαν γυναίκα που κυοφορεί και πρέπει να γεννήσει για να ελευθερωθεί
                            Φρειδερίκος Νίτσε

Μένοντας παιδί γίνεσαι ποιητής
                            Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα

Η ποίηση είναι ένα μυστικό που όπως κάθε μυστικό θα έχανε τη μαγεία του αν εξηγιόταν λογικά. 
                                Τάκης Βαρβιτσιώτης

Η ποίηση είναι οι λέξεις. Όχι ιδέες. Όμως οι λέξεις δεν είναι φορείς των ιδεών;
                                Στεφάν Μαλαρμέ

Περισσεύει ο ποιητής στην εποχή μας; Σ' αυτή την εποχή της πενιχρότητας" (αναρωτιέται ο Χαίντερλιν). Όμως ο Ελύτης αποκαλεί την Ποίηση τίμιο ξύλο των Αιώνων! Κάτι λοιπόν σαν φύλακας - άγγελος στην καθολική μηχανοποίηση των καιρών. Μια υπόσχεση Διάρκειας στην τραγική προσωρινότητα. Το αποδεικνύει η ιστορία τη Ποίησης. Η πορεία της μέσα στην Ανθρώπινη Πορεία.

Λέει ο Γιουρσενάρ: Δεν είμαι σίγουρη πως η ανακάλυψη τη Αγάπης είναι πιο σημαντική από την ανακάλυψη της Ποίησης.

Όμως ούτε η Αγάπη, ούτε η Ποίηση ανακαλύφθηκαν. Γεννήθηκαν μαζί με τον Άνθρωπο, είναι κάτι από το DNA το ριζωμένο μέσα στο σύμπαν των κυττάρων του. Μπορεί να αλλάζει μορφές, σχήμα, ανάλογα με τις επιρροές των καιρών και του περιβάλλοντος, όμως κάθε φορά θα είναι η Ποίηση. Όπως και η Αγάπη, είναι η πληγωμένη από την αγριότητα των καιρών, όμως είναι ακόμη πιο πολύτιμη, σαν το χρυσάφι, το πεσμένο στο βούρκο που όμως μόλις το ζεστάνεις στη χούφτα σου θα ξαναγίνει ένας Ήλιος. 

21 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Οι γιορτές Ποίησης δεν ήταν κάτι άγνωστο σε άλλα μέρη του κόσμου όπως η Μεγάλη Βρετανία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία. Υπήρχε ακόμα και εβδομάδα ποίησης. Εδώ στην Ελλάδα πρώτη η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε την 21^η Μαρτίου σαν την κατάλληλη ημέρα για να γιορτάζουμε, η οποία είναι η ημέρα της εαρινής ισημερίας, δηλαδή το φως και το σκοτάδι είναι μοιρασμένο απολύτως. Έτσι όπως και η Ποίηση εκφράζει και την χαρά και την λύπη το ίδιο, θεωρήθηκε πως ήταν η κατάλληλη ημέρα. Η πρώτη ημέρα της Ποίησης στην Ελλάδα γιορτάστηκε το 1998. Αυτή η ημέρα πρέπει να γιορτάζεται με συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων ποιητών και με οποιονδήποτε τρόπο από το κάθε φιλολογικό σωματείο και γενικά οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν σχέση με την Ποίηση.

                                           

Ομιλία "Επιστήμονες Λογοτέχνες"

Στις 29 Μαρτίου 2016 και ώρα 7 μ.μ. στο αμφιθέατρο Δρακοπούλου του Πανεπιστημίου Αθηνών θα πραγματοποιηθεί ομιλία της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Ε.Λ.) από την ιατρό-λογοτέχνιδα Τούλα Μπούτου με θέμα "Επιστήμονες Λογοτέχνες".

Είσοδος Ελέυθερη

Στον ποιητή

Και συ, ποιητή
με την τραχειά φωνή της αγωνίας σου,
με το χάδι του υπέρτατου Λόγου,
της Αλήθειας τη φθίνουσα λάμψη,
και τη μελωδία των εγερτήριων στίχων
σάλπισε το δικό σου εμβατήριο!
Σε κάλεσμα πανανθρώπινο
με τη φλόγινη φωνή σου, ποιητή!
Για όσους θα γίνει μπορετό
να βάλεις σε μια πορεία Ελπίδας, Θάρρους, Αναζήτησης,
μερεύοντας τις απείθαρχες ροπές
της αγριότητας και του μίσους.
Ξορκίζοντας τις σκοτεινές διαβάσεις
της προδομένης Ανθρωπιάς.
Αναζητώντας μες από τα στοιβαγμένα αποκαΐδια
τις κοιμώμενες σπίθες
της Αγάπης, της Αδελφοσύνης, της Συμπαντικότητας
και του Χρέους.
Και την ουράνια μέθεξη εκλιπαρώντας
από έναν οικτίρμονα Θεό.
Υπέρλαμπρη ηλιαχτίδα σε καταιγίδας σάρωμα
σε πελάου ασίγαστο τυφώνα
και σε καταποντισμών βροντοχτυπήματα
η γλυκειά φωνή του Ποιητή!
Κι ας γίνει λύρα σου χρωματιστή εφτάχορδη
της λευτεριάς το ουράνιο τόξο.

Παναγιώτης Τέτσης

Κρατώ τα λευκώματα του εκλεκτού – Ανθρώπου – Καλλιτέχνη – Δαμαστή του χρωστήρα Π. Τέτση πάνω μου. Τα ξεφυλλίζω. Μια ορχήστρα χρωμάτων με χιλιάδες χρωματιστές εναλλαγές – από το αγαπημένο του κυρίαρχο μαύρο, του ήλιου το χρυσαφί - «επιμένω να ζωγραφίζω”. Mε τη σιγουριά του πύρινου ήλιου γραμμένη πάνω από την υπογραφή του καλλιτέχνη. Κι η υδάτινη Αλήθεια της θάλασσας του ν’ αναβλύζει μ’ ένα γαλάζιο σε όλες τις υποδιαιρέσεις και τις αυξομειώσεις, όχι, δεν μπορεί να λείπει καμία, ούτε η παραμικρή υποσημείωση θαλασσινής σταγόνας με το δικό της χρωματικό αποτύπωμα από την απεραντοσύνη τους στο έργο του Π. Τέτση.
Ο αγαπημένος φίλος και κορυφαίος ζωγράφος έφυγε στις 5 Μαρτίου νικημένος όπως όλα τα όντα από την επίγεια Μοίρα. Κερδίζοντας την ανθρώπινη αθανασία για τ’ ανθρώπινα μέτρα. Δόξασε και απαθανάτισε ότι πέρασε από την «σοφία των μεγάλων χεριών του». Τα βλέπω δεμένα , να στοχάζονται έτσι καθώς το βλέμμα από το σκυμμένο κεφάλι του καλλιτέχνη τα αντικρίζει, κάποια θλίψη στην έκφραση, πόσο ακόμα θα μπορούν ίσως σκέφτεται _ για πόσα ακόμα θα μιλήσουν σε αυτήν την πανανθρώπινη γλώσσα τους. Τι θα χαρίσει ακόμα στην Ελλάδα μας και διαμέσου αυτής σε όλο τον κόσμο.

• Τέτσης Παναγιώτης (1925 )
• Λαϊκή αγορά, 1979 - 1982
• Λάδι σε μουσαμά , 249 x 405 εκ.

Είναι για μένα σε αναλογία ένας Γεώργιος Παπανικολάου (Επιστήμη), ένας Μότσαρτ (Μουσική), ένας Ελύτης - υμνητής του Αιγαίου (Ποίηση) και πάνω απ’ όλα ένας μοναδικός Άνθρωπος. Η «Λαϊκή Αγορά» του ένα επίγειο δοξαστικό στην καθημερινότητά μας. Θα συγκεντρώσει πάνω της στην απέραντη αίθουσα που καταλαμβάνει στο μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου  για πάντα ατελείωτες ανθρώπινες θαυμαστικές ματιές. Δεν είμαι εγώ ικανή να μιλήσω περισσότερο για αυτά που μίλησαν πολλοί ειδικοί για θέματα της Τέχνης του. Εγώ κρατώ την θλίψη στην καρδιά μου για την απώλειά του και το ανθρώπινο καμάρι μου γιατί δύο βιβλία μου έχουν εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από το δικό του χέρι που το θεωρώ υπέρτατη τιμή για εμένα. Ας είναι ένα προσκέφαλο γαλήνης το χώμα της Ύδρας που θα τον αγκαλιάζει για πάντα.

Τούλα Μπούτου

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΟΥ

Και να! πολύ σιμά

η ώρα τώρα της αυλαίας.

Κι εγώ παραλλαγή

ηχώ και λάμψη μιας Ιδέας

Καημοί γέλια, χαρές

λύπη και πάθος – ξένος τόπος

Μα εγώ… ν’αμφισβητώ…

Δικός μου ο τρόπος

Περπάτησα πολύ

για νάβρω ψάχνοντας Αλήθεια

Πληγή που αιμορραγεί

μου κατασπάραξε τα στήθια.

Μα εγώ, βήμα στητό

που δεν το κλόνισεν ο κόπος

γιατί, πώς να το πω;

Δικός μου τρόπος

Ν’αναζητώ – και ν’αγαπώ

Να μετανιώνω – να μισώ

να λαχταρώ για τη στιγμή

που θα’ρθει κάποια χαραυγή

Μα να’χω πάντα στο μυαλό

Δικός μου ο τρόπος.

Το ξέρω – πως εγώ

ήμουνα πάντοτε ο φταίχτης

Στα πάνω – κάτω της ζωής

ήμουν αδίσταχτος ο παίκτης

Μα μέσα μου βαθιά

τα όρη να γενούνε Λόφος

νόμιζα πάντα πως μπορώ

Δικός μου ο τρόπος!

Ν’αναζητώ – και ν’αγαπώ

Να μετανιώνω – να μισώ

να λαχταρώ για τη στιγμή

που θα’ρθει κάποια χαραυγή

Μα να’χω πάντα στο μυαλό

Δικός μου ο τρόπος!

Στίχοι της Τούλας Μπούτου πάνω στη μελωδία “I did it my way”

(που έχουν τραγουδήσει ο Frank Sinatra, Elvis Presley, Luciano Pavarotti κ.α.)

Κριτική Παναγιώτη Τέτση για το Τελευταίο Τρένο και το Μυστικό Μονοπάτι

Ο σπουδαίος ζωγράφος, ομότιμος καθηγητής και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης, ο οποίος πρόσφατα βραβεύτηκε με το πρώτο Κρατικό Βραβείο Εικαστικών Τεχνών-Γιάννης Μόραλης, με τίμησε γράφοντας μια μικρή κριτική για τα μονόπρακτά μου που παίζονται στο Θέατρο Ελπίδας, κάθε Τετάρτη στις 7 και Πέμπτη στις 8.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

     Χτες μόλις ήλθε ο φάκελος και τον άνοιξα επέπεσα στην ανάγνωση. Ανυπομονούσα να διαβάσω την πορεία των έργων σας. Έχετε γράψει έργα του αστικού Θεάτρου. Και βέβαια τι άλλο να γράφατε για τσελιγγοπούλες; Εικόνες του περιβάλλοντος που ζούμε, των προβλημάτων από εσωτερικά αίτια και μη.

     Οι δύο άνθρωποι στο «ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΕΝΟ» έχουν διαφορετικά προβλήματα. Άλλα η κοπέλα άλλα ο Άλκης και εκεί επάνω υφαίνετε έναν καμβά που ο ένας περνάει στον άλλον τα συναισθήματα και τη ζωή του. Βρήκα ότι ο χειρισμός της γραφής σας ήταν επιδέξιος που σε κρατούσε σε περιέργεια περί της ολοκλήρωσης του δραματικού τραγικού παιχνιδιού. Και να ο από μηχανής Θεός – η κλέφτρα. Πολύ πετυχημένο εύρημα. 

      Το «ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ» εξαίσιο έργο, δραματικό, με αναπάντεχο τέλος. Και εκεί ο από μηχανής Θεός έρχεται και εισβάλλει και ανατρέπει τη ροή του έργου. Η δομή και στα 2 έργα είναι ενός maître και θα πρέπει να έχουν μεγάλη επιτυχία.

      Οι ηθοποιοί του θιάσου πολύ καλοί. Βύρων Κολάσης, Νίτα Παγώνη, Οδυσσέας Σταμούλης, Πάνος Νικολαίδης, Μιλένα Παρθενίου, Αναστασία Ελευθερίου και η Έφη Χαντζούλη. 

      Εσείς έχετε περγαμηνές φίλη μου και εύχομαι τα καλύτερα και στα προσεχή σας έργα. 

Χαιρετώ
Π. Τέτσης

Μια βραδιά για τον Παναγιώτη Τέτση

Μια βραδιά για τον Παναγιώτη Τέτση
στο Μέγαρο Μουσικής στις 29-02-2016
Αίθουσα Δημ. Μητρόπουλου

Από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού θεσπίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα:
Βραβείο Εικαστικών Τεχνών
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ
που θα απονέμεται ανά διετία σε διακεκριμένο εικαστικό καλλιτέχνη.

Για το έτος 2016 – με υπουργό τον κ. Αριστείδη Μπαλτά – σαν ο πρώτος τιμώμενος με το βραβείο επελέγει ο ζωγράφος – ομότιμος καθηγητής και Ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης.
Ήμασταν εκεί αυτή την λαμπρή βραδιά, κι η μόνη λυπηρή νότα ήταν η απουσία του κορυφαίου μας Καλλιτέχνη και σπάνιας προσωπικότητας Ανθρώπου λόγω προβλημάτων υγείας του. Το βραβείο επέδωσε η Α.Ε. ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος Προκόπης Παυλόπουλος.

Για την ζωή και το έργο του μίλησε η κ. Μαρίνα Λαμπράκη -
Πλάκα με τον γλαφυρό συναρπαστικό τρόπο που ξέρει να εκφέρει την κάθε ομιλία της.

Τονίσθηκε η μεγάλη προσφορά του Δάσκαλου από ανεκτίμητα έργα του – στην Εθνική Πινακοθήκη- Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. Εκείνη η μοναδική στον κόσμο «Λαϊκή Αγορά» του που μόνη της θα καταλάβει έναν τεράστιο χώρο στο Μουσείο κρατώντας μιαν ασπαίρουσα καθημερινή Ελληνικότητα – το ασύγκριτο ελληνικό Φως – μέσα στην έκτασή της- Νομίζω 50 μέτρα μήκος με χιλιάδες λεπτομέρειες προσώπων και διαφόρων κινήσεων του κόσμου μέσα στο χώρο της Λαικής Αγοράς σε μια πανδαισία χρωματιστών πινελιών που ο καλλιτέχνης τις ζωγράφισε γονατισμένος μια-μια, ακουμπώντας πάνω τους την καρδιά του. Όλο το έργο του Π. Τέτση είναι μια αιωνιότητα για τα ανθρώπινα μέτρα.

Ο Υπουργός Πολιτισμού – Αθλητισμού ο κ. Α. Μπαλτάς μίλησε για τη σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα, την θέση της ευκαιρίας και τις προοπτικές για τους νέους της χώρας μας σε σχέση με τον πολιτισμό – με μιαν υπερβολική θα ‘λεγα αισιοδοξία για ένα τέτοιο «τώρα» που βιώνουμε και ιδίως οι νέοι μας κι εύχομαι τουλάχιστον να σημαίνει αυτό κάποιο προμάντεμα για ένα καλύτερο «Αύριο».

Το βραβείο από τα χέρια του Α.Ε. Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Π. Παυλόπουλου παρέλαβε ο γιος του Δημιουργού Π. Τέτση ο νεαρός Αλέξης. Μας χάρισε ιδιαίτερη συγκίνηση το γράμμα ευχαριστιών της μητέρας του της κας Τέτση και τα δικά του γλυκά λυπημένα λόγια.

Αποχωρήσαμε σκεπτικοί με μιαν ευχή βγαλμένη απ’ όλες τις καρδιές μας. Να βρει πολύ γρήγορα ο αγαπημένος άνθρωπος, φίλος και καλλιτέχνης την υγεία και την ξεχωριστή ικμάδα του – για να χαρίσει στον κόσμο κι άλλες ασύγκριτες δημιουργίες του, τιμή για την Ελλάδα μας.

Τούλα Μπούτου