Κείνα που ήθελα να σου πω
Για το Γιώργο μου
Κείνα τα πολλά, τα κρυφά, τα
αδέξια
Τα πλανεμένα, τα ξεστρατισμένα
σ’άγνωστα πέρατα
Φύγανε
όλα μαζί σου
Να ταξιδεύουν σ’ένα ταξίδι
οδύνης
Χαράς
σφραγισμένης
Χωρίς
άδεια επιστροφής
Μετέωρο! Που άστραψες
στη φωτεινή
τροχιά σου
Και μου’ταξες τον κοντινό μου
ουρανό
να
τον γεμίσεις μ’άστρα.
Κι ύστερα η τροχιά σου έγινε
τριχιά!
κι
έπνιξε τη χαρά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου