ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ
Δεν είσαι ο μόνος που στην άμμο
άφησες την καρδιά σου χάμω.
Μήπως και τηνε βρούν οι φίλοι
και τη μαζέψουν σαν κοχύλι...
Μήπως και την κρατούν στα χέρια
να δρέψει φώς από τ' αστέρια...
Όμως κι αυτοί που προσπερνούνε,
αψιά η φλόγα. Θα καούνε.
Του τραγουδιού ο αχός στα χείλη
πούκλεινε μέσα το κοχύλι...
ΜΕΤΕΩΡΑ
Μερμήγκια που σκαρφάλωσαν
στα βράχια των αιώνων.
Ξεστράτισεν ο νους κι ο λογισμός
Στο δρόμο μας δεν βρέθηκε ο Θεός.
Μα νιώσαμε πως θα Τον βρούμε
εντός μας μόνον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου