THE TORCH

Ποίηση του Φώτη Παυλάτου, ενός Κεφαλονίτη γιατρού, που τιμά τους γιατρούς.

THE TORCH

Now, that the time came
shall I light my Torch
in life’s journey bright flame
will ever guide my thoughts.

That is the spirit, knowledge, faces
the humbleness, the roots and dreams,
the friendship, the universal places,
the avenues, fountains and streams.

Symbol, belief and hope there
a torch – procession across the earth
a hopeful message in the air
like spring’s welcome birth.

Wherever, fellow, you go
in your struggle or nobble endeavor
treasure this flame as you owe
that is the Torch to keep forever
and ever…

Αφιέρωμα στους νέους γιατρούς συναδέλφους μου.
Φώτης Παυλάτος 


Ο ΔΑΥΛΟΣ

Τώρα, όπου ήρθε η ώρα
πρέπει να ανάψω τον πυρσό μου;
στης ζωής το ταξίδι φωτεινή φλόγα
θα οδηγήσει ποτέ τις σκέψεις μου.

Αυτό είναι το πνεύμα, γνώση, πρόσωπα
η ταπεινότητα, οι ρίζες και τα όνειρα,
η φιλία, τα παγκόσμια μέρη,
οι λεωφόροι, σιντριβάνια και ρέματα.

Σύμβολο, πίστη και ελπίδα εκεί
ένας δαυλός – πομπή σε όλη τη γη
ένα ελπιδοφόρο μήνυμα στον αέρα
σαν της άνοιξης την ευπρόσδεκτη γέννηση.

Όπου, σύντροφε, εσύ πας
στην πάλη σου ή στην ευγενική σου προσπάθεια
έχε θησαυρό αυτή την φλόγα, όπως οφείλεις
αυτός είναι ο Δαυλός να τον κρατήσεις για πάντα
και πάντα….

μετάφραση: Ανθή Κανέλλη