ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Φεγγάρι μου!
που περιφρονείς τη νεκρή σου έρημο
Με μιαν επιμονή χωρίς ελπίδα.
Φεγγάρι μου αργυρό. Τραγουδισμένο μου φεγγάρι.
Σε προδώσαμε!
Ξεγελάσαμε την εμπιστοσύνη σου.
Παραβιάσαμε το θανάσιμο μυστικό σου.
Το φύλαγες καλά κλεισμένο στο σκληρό σου κέλυφος.
Σαν μαργαριτάρι ανεκτίμητο.
Σαν άβυσσο αγκαλιασμένη το θείο φως.
Σα βάραθρο ντυμένο την πράσινη μαγεία!
Το φύλαγες!
Άστους να πλανώνται στο φως μου, έλεγες.
Άστους να ερωτεύονται στους δρόμους
που τους χαράζω στα σκοτάδια της νύχτας
και να μου γράφουν ύμνους μιας φρούδας ομορφιάς.
Άστους να με διαβάζουν στα παιδικά τους όνειρα
και να μ’ αναζητούν στ’ αβέβαια ταξίδια τους.
Και ‘μεις-αναζητήσαμε τον θρίαμβο στην κατάχτησή σου.
Στήσαμε τη σημαία της ανθρώπινης ματαιοδοξίας μας
πάνω στην άσπρη τέφρα σου.
                                                                                Μ’ αλαλαγμούς χαράς.
                                                                                      Με ιαχές θριάμβου.
Καταχτήσαμε τη βέβαιη Απουσία
Και χάσαμε το δικαίωμά
                                                                                            της Αναζήτησης.

Τούλα Μπούτου, από την ποιητική συλλογή «Με μιαν ανάσα»