Μέσα στην τεχνητή ευτυχία
των φώτων της νύχτας
περπατούσαμε γοργά. Αμέριμνοι.
Θυμίαμα ζωής στον αγέλαστο Θεό
η γλυκειά τους ανταύγεια
Προσδοκία ανέφελου ουρανού. Αστεριών ασπασμοί
πίσω απ’ τη νικητήρια λάμψη της
Κι ήρθε απ’ τα ουρανοθέμελα…
η απρόσμενη μπόρα.
Ξαφνική. Αναπάντεχη. Ανελέητη.
«Κανείς δε σκέφτηκε να κρατήσει
ομπρέλα»
Είπε κάποιος δίπλα μου
Και προχωρήσαμε όλοι σκυφτοί
Μπορεί και νικημένοι.
Τούλα Μπούτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου