Ο Ομπάμα και η παρουσία του στην Ελλάδα

Ναι. Ο Ομπάμα, μας ήρθε στην Ελλάδα επίσημος και καλοδεχούμενος επισκέπτης με την άλλη μορφή του. Στα ολόμαυρα μαλλιά του, είχε κατακαθίσει ο χρόνος, είχαν το γκριζόασπρο χρώμα της επέλασης του χρόνου, που χάριζε στη σκούρα μορφή του κάποια περισσευούμενη περίσκεψη και σοβαρότητα. Όμως το νεανικό του σφρίγος ατόφιο στη κορμοστασιά και τον βηματισμό. Αναπόλησα τις φωτογραφίες που είχα πρωτοδεί. Με την κατάμαυρη γιαγιά του, μια κακοπαθιασμένη νέγρα σύμβολο φτώχειας και θλίψης. Την όμορφη κάτασπρη νέα γυναίκα, τη μητέρα του, που κρατούσε σφιχταγκαλιασμένο το μαύρο της αγοράκι.

Ύστερα, από στιγμιότυπα στη ζωή του με την όμορφη νέγρα σύζυγό του, τις πιο σκούρες νεαρές κόρες του… Κι ύστερα την δική μου σκέψη, που μέσα της έλαμψε ευθύς, σαν ελπίδα, σαν σωσίβια λάμψη προσμονής. Κάτι καινούργιο, έτσι μου φάνηκε, που θα έφερνε από το Λευκό Οίκο μια επανάσταση στην σκοτεινή ιστορία τόσων πολλών χρόνων.

Ναι. Ήλπισα πως κάτι καινούργιο ανατέλλει με αυτό τον διαφορετικό άνθρωπο κι ας ελπίζει η ανθρωπότητα σε κάποιο πρωτοφανέρωτο ουράνιο τόξο. Θα μου πείτε απατηλές ελπίδες και ρομαντισμός;

Εγώ έτσι το ένιωσα. Και τότε έγραψα ένα ποίημα:

Έκκληση στον Μπαράκ Ομπάμα

Αχ! Μη μας απογοητεύσεις

Μαύρε Λωτέ της Αχνόφεγγης Μέρας!

Μη σε παρασύρουν τα θηριώδη κύματα

ενός Ατέλειωτου Καιρού

των Άσπρων Λωτοφάγων Προγόνων σου.

Όλων αυτών που ζέσταναν με τον όγκο τους

με το βάρος, τη σκιά και τις βλέψεις τους,

το Βαρύγδουπο Γραφείο της Οβάλ Κάμαρας

στην Άσπρη Γειτονιά.

Εκεί, όπου εναπόθεταν τα άνομα σχέδια κι όνειρά τους.

Μη λογαριάζοντας τι θα σάρωναν πίσω τους

οι κρύφιοι, κούφοι, λογισμοί τους.

Στο βωμό της δικής τους Πεθυμιάς.

Για Δόξα. Για Χρυσάφι. Για Δύναμη.

Για το γονάτισμα των Αδύναμων Λαών.

Για λιώσιμο των Ανθρώπινων μερμηγκιών

κάτω απ’ τη βαριά τους φτέρνα.

Κάνε να λάμψει Ήλιος Δικαιοσύνης μια φορά.

Ν’ αντηχήσει

Καμπάνα Πανανθρώπινη κάποιου Τέλους.

Και μιας Αρχής.

Κάνε Πρωτόφαντος Αστέρας να φανείς

ανάμεσα στους ακούνητους πενήντα,

σ’ έναν Ουρανό Ελπίδας,

σε μια θάλασσα Παρηγοριάς.

Γύρεψε και φέρε κοντά μας τον Θεό

για να διδάξει την Αγάπη μιαν ακόμη φορά

και νάναι ΑΛΗΘΙΝΗ!

Μη μας Πλανέψεις Μπάρακ Ομπάμα.

Του κόσμου όλου πάρε την Ευχή.

Για ένα χαμόγελο – Τόνα στόμα στ’ Άλλο.

Για ένα κλαδί Ελιάς – Τόνα χέρι στ’ Άλλο.

Για της νεκροζωντανεμένης Ελπίδας

σπαταλημένο Μύρο.

Για την Αρχή κάποιας Ανατολής,

Χαράς Άσβεστη Φλόγα

στη Δύση των Αιώνων.

Απάντηση δεν πήρα από το «Άσπρο σπίτι» όμως χάρηκα αυτή την επίσκεψη και τα ωραία λόγια του, που ίσως να μην τα ξεχάσει, κι από κει που θα είναι τώρα, θυμηθεί να βοηθήσει την Ελλάδα, που όπως δήλωσε τόσο αγαπά.