Το θαύμα του Τέτση!

Επίσκεψη στην έκθεση

‘Αποθέωση του τοπίου’, του Παναγιώτη Τέτση,

στο ίδρυμα Θεοχαράκη.

Για άλλη μια φορά πήγα να δω από κοντά τη νέα ζωγραφική προσέγγιση του Παναγιώτη Τέτση, στη φύση, τη μαγεία και τα μυστικά της. Ήξερα βέβαια και από άλλες εκθέσεις του ότι η ομορφιά της δημιουργίας του θα με καθήλωνε από την πρώτη στιγμή. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός στην εικαστική τέχνη για να μπορέσεις να νιώσεις σαν επισκέπτης αυτό που αισθάνεσαι με το δέσιμο της ματιάς σου με τον πρώτο κιόλας πίνακα από τα εκθέματά του. Σε κατακτά και σε κρατά κοντά του αμέσως το φως και η αλήθεια που εκπέμπει.

Ο Τέτσης έχει εξομολογηθεί: Όταν ανοίγω το πρωί τα μάτια μου, αισθάνομαι ότι κάθε φορά γίνεται ένα θαύμα. Αυτό το θαύμα το εισπράττεις αμέσως αιχμαλωτισμένο μέσα στα έργα του χρωστήρα του και μπορείς να το κρατήσεις εκεί και αφού φύγεις από την έκθεση και να το ανακαλείς στη μνήμη σου σε άσχετες στιγμές σαν εκλάμψεις φωτός που νικούν το χρόνο. 27 τεράστιοι πίνακες από τους οποίους δεν μπορείς να εξαιρέσεις ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια κάποιας στιγμής δημιουργίας του γιατί είναι όλα τόσο αυθεντικά, αληθινά και συνθέτουν τη χρωματική Αρμονία.

Ο Τέτσης είναι ένας ποιητής, ένας δημιουργός γεννημένος με την εξέχουσα δωρεά του μεγάλου ζωγράφου δομημένη μέσα σε κάθε του κύτταρο. Είναι σαν ένα δώρο που χαρίζεται στην ανθρωπότητα σε μια έκρηξη αγάπης της Φύσης, του Θεού, σαν προσφορά προς τον άνθρωπο. Βλέποντας αυτό το χείμαρρο, τον ανανεούμενο σε κάθε πίνακα, των χρωμάτων και της δύναμης της Φύσης, απαθανατισμένης τόσο έξοχα από το χρωστήρα του Τέτση, δεν ξέρω γιατί μού ήρθε στο νου μια φράση του Γεωργίου Παπανικολάου, του κορυφαίου ιατρού και δωρητού ζωής στην ανθρωπότητα: Το ιδανικόν μου δεν είναι να πλουτίσω ούτε να ζήσω ευτυχής αλλά να εργαστώ, να δράσω, να δημιουργήσω. Να κάνω κάτι το αντάξιον ενός ανθρώπου ηθικού και δυνατού. Πιστεύω πως και ο Τέτσης, με το αδάμαστο πείσμα του και το πάθος του για δημιουργία από φως, επιτέλεσε και επιτελεί ακόμη αυτή την αποστολή για την οποία γεννήθηκε.

Η Ύδρα, το νησί με το ιδιαίτερο χρώμα του που οφείλεται στην ολόδική του φύση, με τα γυμνά βράχια να παλεύουν αδιάκοπα όμως και να συμφιλιώνονται με το αισθαντικό γαλάζιο που τα περιβάλλει, το νησί που μπορεί να μην σου χαρίζει ίσκιους πράσινους, όμως σου χαρίζει ανάταση προς τον ήλιο, το φως και προς την όποια αλήθεια της ζωής, δικαιώθηκε για την ιδιαιτερότητά του απέραντα και τελεσίδικα από την λατρευτική απαθανάτισή του μέσα στους πίνακες του Τέτση.

Κι ήταν τόσο νέος, σημερινός, γοητευτικός μέσα στην ώριμη νεότητά του ο Παναγιώτης Τέτσης, στη φωτογραφική του απεικόνιση στο πολύ προσεγμένο και καλαίσθητο λεύκωμα της έκθεσης, που καταργούσε κάθε ανθρώπινα παραδεδεγμένο στάδιο της ηλικιακής κατάταξης της ανθρώπινης ζωής.

Να είναι καλά πάντα και να δημιουργεί ο Ελληνικός μας Τέτσης!

Ο Αντώνης Μποσκοΐτης για τα "Γράμματα στη Γερμανία" της Τούλας Μπούτου

 

«Γράμματα στη Γερμανία», η ιστορία μιας μικρού μήκους ταινίας με θέμα τη μετανάστευση και την απώλεια

Σε σκηνοθεσία Αντώνη Μποσκοΐτη, σενάριο Τούλας Μπούτου και πρωτότυπη μουσική Ελένης Καραΐνδρου 

Από τον ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΣΚΟΪΤΗ 

φωτο: Γιάννης Πρίφτης

Πριν από δύο μήνες έλαβα ένα τηλεφώνημα από την Πειραιώτισσα συγγραφέα Τούλα Μπούτου. Τη Μπούτου τη γνώριζα εξ αποστάσεως, όχι μόνο ως θεατρική συγγραφέα (είχα δει θεατρικά έργα της σε αθηναϊκές σκηνές), αλλά και ως την πρώτη γιατρό αναισθησιολόγο στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950, όπως και ως σύζυγο του σπουδαίου γιατρού Λαμπράκη, αδερφού του Γρηγόρη. ''Έχω ένα διήγημα και θέλω να το κάνετε εσείς μικρού μήκους ταινία'' μου είπε. Αρχική και αναμενόμενη σκέψη μου ήταν πως η Μπούτου θα επιθυμούσε να καταθέσουμε το σενάριο στο ΕΚΚ και πως η ταινία θα γυριζόταν όταν και αν εγκρινόταν απ' την αρμόδια επιτροπή. Της ξεκαθάρισα απ' την πρώτη στιγμή πως αν είναι να περιμένουμε την έγκριση και πόσω μάλλον την εκταμίευση από το ΕΚΚ, καλύτερα να τα παρατήσουμε. Με καθησύχασε λέγοντας μου πως την παραγωγή θα αναλάμβανε εξ ολοκλήρου η νεοσύστατη εταιρεία Sequence & Stage Prod., η οποία θα δραστηριοποιηθεί απ' την ερχόμενη σαιζόν σε κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές. ''Μέσα τότε!'' συμφώνησα, δώσαμε τα χέρια και ακόμη ένα κινηματογραφικό ταξίδι ξεκίνησε με τις καλύτερες μάλιστα προδιαγραφές!

Ένα πρώτο άγχος ήταν να εξασφαλιστούν οι αμοιβές όλων των μελών του συνεργείου. Στην Ελλάδα του 2015 ως γνωστόν κάνεις σινεμά εκ των ενόντων, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί - κατά τη γνώμη μου - μόνο μία φορά. Δε μπορείς δηλαδή να τηλεφωνείς σε κόσμο εργαζόμενο και να λες ''Πάμε να κάνουμε την ταινία μου''. Το έκανα μία φορά στο ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου, τα παιδιά στάθηκαν με προθυμία στο πλάι μου, εξ ου και στο ζενερίκ τέλους υπήρχαν τα ονόματα δέκα συμπαραγωγών. Σ'αυτό το trip, ωστόσο, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξαναμπώ. Όταν, λοιπόν, ξεπεράστηκε κι ο συγκεκριμένος σκόπελος, άρχισα να μαζεύω τον κόσμο. Ο πρώτος φυσικά ήταν ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, διευθυντής φωτογραφίας όλων των μέχρι τώρα ταινιών μου και ο πιο στενός μου συνεργάτης την τελευταία 15ετία. Ο Δημήτρης έφερε τους δύο βοηθούς του στην κάμερα, τον Αλέξη Καπιδάκη και τον Μάξιμο Θεοδωρόπουλο, όπως και τον Γιάννη Μαραγκουδάκη, τον Νο 1 ηλεκτρολόγο του ελληνικού σινεμά.

…

Περισσότερα εδώ: http://www.lifo.gr/team/u46465/57919

Πηγή: www.lifo.gr

Επέτειος της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα (21 Μαΐου 1864)

Τα Επτάνησα έχουν μια πλούσια ιστορία από αρχαιοτάτους χρόνους όμως το κάθε νησί έχει και την ανεξάρτητη ιστορική του πορεία. Κοινοί δεσμοί τα ένωσαν όλα από τους πρώτους βυζαντινούς αιώνες όταν απετέλεσαν πια τμήμα της αυτοκρατορίας. Υπέστησαν αλλεπάλληλες επιδρομές από διάφορους λαούς. Η τουρκοκρατία είχε διάρκεια ολίγων δεκατιών. Η ενετοκρατία βοήθησε στην ανάπτυξη ενός πολιτισμού σε πάρα πολλούς τομείς. Επίσης είχε επίδραση στη γλώσσα καθώς οι πολίτες μπορούσαν να μιλούν και την ιταλική. Γενικά, τον καιρό που η Ελλάδα ήταν υπό τουρκικό ζυγό, τα επτάνησα μπορούσαν να συνεχίζουν την πολιτιστική τους ζωή και να έχουν επαφή με το δυτικό πολιτισμό.

Στις 17 του Μάη έγινε ο εορτασμός για την επέτειο της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Από το 1864. Την ευθύνη της οργάνωσης φέτος είχε η Ο.Κ.Ι.Σ. Αθηνών και συμμετείχαν όλες οι ομοσπονδίες και οι σύλλογοι των επτανήσων.

Ο εορτασμός ξεκίνησε με δοξολογία στη Ρώσικη Εκκλησία και κατόπιν σε πομπή με επικεφαλής την μπάντα του Δήμου Αθηναίων ακολούθησαν όλοι οι επτανησιακοί Σύλλογοι προς το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη για κατάθεση στεφάνων.

Με την ανάκρουση του εθνικού ύμνου τελείωσε η σεμνή τελετή, στην οποία παρευρέθησαν ο πρόεδρος της ΟΚΙΣ Γιώργος Μιχαλάτος, ο πρόεδρος της Αδελφότητας Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά κα Νεοφύτου, η Πρόεδρος και η Γ. Γραμματέας του Συλλόγου Χαβδάτων Νατάσα Κατερέλοτ και Νάσα Κατερέλου-Κλείδωνα, ο Πρόεδρος Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Β. Προαστίων κος Κεκάτος, οι σύλλογοι Καμιναράτων-Καλλιθέας- Δαμουλισκάτων ξεριζωμένων – Ματζαβινάτων και η Περιφέρεια Αττικής καθώς και ο πρώην πρ. Χαβδάτων Μανώλης Δεστούνης

Μ.Μ. ταινία "Γράμματα στη Γερμανία" πάνω σε διήγημά μου!

Είχα πάντοτε την επιθυμία να γυριστεί σε ταινία μικρού μήκους κάποιο από τα διηγήματά μου. Πράγμα που μου είχαν υποδείξει και πολλοί αρμόδιοι κριτικοί λογοτεχνίας. Έτσι κάποια στιγμή επέλεξα την Άρνηση από τη βραβευμένη συλλογή διηγημάτων μου Το ρετιρέ, εκδ. Θουκυδίδης, 1987. Ως τίτλος της ταινίας καθορίστηκε Γράμματα στη Γερμανία. Σκηνοθέτης ο εξαιρετικός Αντώνης Μποσκοΐτης, που έχει ένα ευρύ πλάτος δημιουργίας ταινιών (όπως της ταινίας για την Κατερίνα Γώγου που ακόμα διανύει πορεία), πρωταγωνιστής ο εκλεκτός σε όλα τα είδη του θεάτρου ηθοποιός Μανώλης Δεστούνης (όπως και σε πολλά άλλα δικά μου έργα, Τα ρολόγια της ζωής μου, Γεώργιος Δροσίνης, μια αμυγδαλιά ανθίζει στη νεκρή γη, Αν άλλαζαν όλα, κ.α.) Δίπλα του δυο νέα παιδιά, ταλαντούχοι ηθοποιοί, ο Απόλλων Μπόλας και η Λίλα Μπακλέση.

Δεν θα αργήσουν να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όσο για τη μουσική πιστεύω πως κι αυτή θα είναι κάτι το ξεχωριστό.

Μπορείτε περισσότερα να δείτε εδώ

fb Manos Destounis

fb Antonis Bosko

Σαρ. Καργάκος για Αλέξανδρο και Αμφίπολη

φωτο: ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ

Ήταν μια πνευματική απόλαυση η εκδήλωση στο δημοτικό θέατρο Πεύκης (4/5) με ομιλητή τον Σαράντο Καργάκο και θέματα: α) Μέγας Αλέξανδρος, ο άνθρωπος φαινόμενο και β) Τα μυστικά της Αμφίπολης

Ο εκλεκτός εκπαιδευτικός αφού μίλησε με πολλές λεπτομέρειες και πολλά άγνωστα ακόμη γεγονότα για τη ζωή το έργο του Μ. Αλεξάνδρου, επεκτάθηκε και στην πρόσφατη αρχαιολογική ανασκαφή της Αμφίπολης, απ’όπου πληροφορηθήκαμε σημαντικότατες λεπτομέρειες και πήραμε γεύση και από κρυμμένα μυστικά.

Η εκδήλωση συμπληρώθηκε και με τις πολλές ερωτήσεις που δέχθηκε από το κοινό ο ομιλητής και στις οποίες απάντησε.

Θεωρώ για μένα προσωπική τιμή την αναφορά του Σ. Κ. στο ποίημα που έχω γράψει για τον Μέγα Αλέξανδρο (εκφράζοντας έτσι και κάποια απορία γιατί δεν έχουν γραφτεί ούτε από μεγάλους ούτε από μετριότερους λογοτέχνες ποιήματα για τον μεγάλο στρατηλάτη ενώ στα Σκόπια και αλλού έχουν γραφτεί πάρα πολλά για τον Αλέξανδρο)

Παραθέτω το ποίημά μου ως ένα μικρό φόρο τιμής από μένα προς τον Αλέξανδρο

Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας

Φύτρα γιγάντων!

Γυιός τοῦ Φιλίππου μά καί τοῦ Ἄμμωνα Δία ὁ βλαστός

κι ἀπ'τοῦ Ἀριστοτέλη τή σοφία μπολιασμένος

τή μοίρα τῆς Ἑλλάδας στά χέρια σου κρατώντας

τήν πῆρες μακριά, στά πέρατα τοῦ κόσμου νά τήν πᾶς.

Ἀκροβατώντας πάνω σέ νομοτέλειες βαρβάρων καί σέ ἐπίβουλη

ἐχθρῶν κυριαρχία.

Ἴδιος μέ Ἄνεμο ἀσίγαστο καί νικηφόρο

πότε μπροστά καί πότε πίσω νά σαρώνεις ἀντιστάσεις

καί πάλι σκύβοντας μέ συγκατάβαση

πάνω ἀπό τό νικημένο σου ἐχθρό

νά σπέρνεις ὁλούθε Ἑλληνικές ἀμφικτιονίες.

Γιά τῶν λαῶν νά πασχίζεις τήν ὁμόνοια.

Τῆς γλώσσας τῆς Ἑλληνικῆς νά στήνεις θρόνο

καί τῆς ὁρμῆς σου πάντα σωστά νά κρατᾶς τό χαλινάρι.

Μεγάλε Στρατηλάτη!

Ἔκθαμβος ὁ κόσμος στό ἀντίκρισμά σου

Ἀπ'τήν περίσσεια σου Ἀνθρώπινη Σαγήνη

κι ἀπ'τήν πρωτοφανέρωτη συνάμα, θεία Φλόγα,

τίς πύλες τῶν λαῶν μιά-μιά θωροῦνε

ν'ἀνοίγονται μπροστά σου, κι ἀποροῦνε...

Κι ἐσύ ἀκάματος. Ἕνα ταξίδι γιά μιά Ἰθάκη

τή δική σου, ἀκολουθώντας σάν θεία προσταγή,

Τι κι ἀν σάν ἄλλος Γόρδιος δεσμός

καί τά τριαντατρία σου τα χρόνια ξάφνου σπάσαν;

Ἦταν μακρύς τοῦ ταξιδιοῦ ὁ δρόμος.

Τόσα τά πλούτη καί οἱ ἔξοχες στιγμές του.

Τόση ἡ γόνιμη σπορά πού ξέμεινε νά βλασταίνει στούς αἰῶνες

πού καί τῆς Ἄπιαστης ἸΘάκης, Ἀλέξανδρε Μεγάλε,

τ'ὄνειρο δικαιώνει!