Το θαύμα του Τέτση!

Επίσκεψη στην έκθεση

‘Αποθέωση του τοπίου’, του Παναγιώτη Τέτση,

στο ίδρυμα Θεοχαράκη.

Για άλλη μια φορά πήγα να δω από κοντά τη νέα ζωγραφική προσέγγιση του Παναγιώτη Τέτση, στη φύση, τη μαγεία και τα μυστικά της. Ήξερα βέβαια και από άλλες εκθέσεις του ότι η ομορφιά της δημιουργίας του θα με καθήλωνε από την πρώτη στιγμή. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός στην εικαστική τέχνη για να μπορέσεις να νιώσεις σαν επισκέπτης αυτό που αισθάνεσαι με το δέσιμο της ματιάς σου με τον πρώτο κιόλας πίνακα από τα εκθέματά του. Σε κατακτά και σε κρατά κοντά του αμέσως το φως και η αλήθεια που εκπέμπει.

Ο Τέτσης έχει εξομολογηθεί: Όταν ανοίγω το πρωί τα μάτια μου, αισθάνομαι ότι κάθε φορά γίνεται ένα θαύμα. Αυτό το θαύμα το εισπράττεις αμέσως αιχμαλωτισμένο μέσα στα έργα του χρωστήρα του και μπορείς να το κρατήσεις εκεί και αφού φύγεις από την έκθεση και να το ανακαλείς στη μνήμη σου σε άσχετες στιγμές σαν εκλάμψεις φωτός που νικούν το χρόνο. 27 τεράστιοι πίνακες από τους οποίους δεν μπορείς να εξαιρέσεις ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια κάποιας στιγμής δημιουργίας του γιατί είναι όλα τόσο αυθεντικά, αληθινά και συνθέτουν τη χρωματική Αρμονία.

Ο Τέτσης είναι ένας ποιητής, ένας δημιουργός γεννημένος με την εξέχουσα δωρεά του μεγάλου ζωγράφου δομημένη μέσα σε κάθε του κύτταρο. Είναι σαν ένα δώρο που χαρίζεται στην ανθρωπότητα σε μια έκρηξη αγάπης της Φύσης, του Θεού, σαν προσφορά προς τον άνθρωπο. Βλέποντας αυτό το χείμαρρο, τον ανανεούμενο σε κάθε πίνακα, των χρωμάτων και της δύναμης της Φύσης, απαθανατισμένης τόσο έξοχα από το χρωστήρα του Τέτση, δεν ξέρω γιατί μού ήρθε στο νου μια φράση του Γεωργίου Παπανικολάου, του κορυφαίου ιατρού και δωρητού ζωής στην ανθρωπότητα: Το ιδανικόν μου δεν είναι να πλουτίσω ούτε να ζήσω ευτυχής αλλά να εργαστώ, να δράσω, να δημιουργήσω. Να κάνω κάτι το αντάξιον ενός ανθρώπου ηθικού και δυνατού. Πιστεύω πως και ο Τέτσης, με το αδάμαστο πείσμα του και το πάθος του για δημιουργία από φως, επιτέλεσε και επιτελεί ακόμη αυτή την αποστολή για την οποία γεννήθηκε.

Η Ύδρα, το νησί με το ιδιαίτερο χρώμα του που οφείλεται στην ολόδική του φύση, με τα γυμνά βράχια να παλεύουν αδιάκοπα όμως και να συμφιλιώνονται με το αισθαντικό γαλάζιο που τα περιβάλλει, το νησί που μπορεί να μην σου χαρίζει ίσκιους πράσινους, όμως σου χαρίζει ανάταση προς τον ήλιο, το φως και προς την όποια αλήθεια της ζωής, δικαιώθηκε για την ιδιαιτερότητά του απέραντα και τελεσίδικα από την λατρευτική απαθανάτισή του μέσα στους πίνακες του Τέτση.

Κι ήταν τόσο νέος, σημερινός, γοητευτικός μέσα στην ώριμη νεότητά του ο Παναγιώτης Τέτσης, στη φωτογραφική του απεικόνιση στο πολύ προσεγμένο και καλαίσθητο λεύκωμα της έκθεσης, που καταργούσε κάθε ανθρώπινα παραδεδεγμένο στάδιο της ηλικιακής κατάταξης της ανθρώπινης ζωής.

Να είναι καλά πάντα και να δημιουργεί ο Ελληνικός μας Τέτσης!