Σαρ. Καργάκος για Αλέξανδρο και Αμφίπολη

φωτο: ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ

Ήταν μια πνευματική απόλαυση η εκδήλωση στο δημοτικό θέατρο Πεύκης (4/5) με ομιλητή τον Σαράντο Καργάκο και θέματα: α) Μέγας Αλέξανδρος, ο άνθρωπος φαινόμενο και β) Τα μυστικά της Αμφίπολης

Ο εκλεκτός εκπαιδευτικός αφού μίλησε με πολλές λεπτομέρειες και πολλά άγνωστα ακόμη γεγονότα για τη ζωή το έργο του Μ. Αλεξάνδρου, επεκτάθηκε και στην πρόσφατη αρχαιολογική ανασκαφή της Αμφίπολης, απ’όπου πληροφορηθήκαμε σημαντικότατες λεπτομέρειες και πήραμε γεύση και από κρυμμένα μυστικά.

Η εκδήλωση συμπληρώθηκε και με τις πολλές ερωτήσεις που δέχθηκε από το κοινό ο ομιλητής και στις οποίες απάντησε.

Θεωρώ για μένα προσωπική τιμή την αναφορά του Σ. Κ. στο ποίημα που έχω γράψει για τον Μέγα Αλέξανδρο (εκφράζοντας έτσι και κάποια απορία γιατί δεν έχουν γραφτεί ούτε από μεγάλους ούτε από μετριότερους λογοτέχνες ποιήματα για τον μεγάλο στρατηλάτη ενώ στα Σκόπια και αλλού έχουν γραφτεί πάρα πολλά για τον Αλέξανδρο)

Παραθέτω το ποίημά μου ως ένα μικρό φόρο τιμής από μένα προς τον Αλέξανδρο

Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας

Φύτρα γιγάντων!

Γυιός τοῦ Φιλίππου μά καί τοῦ Ἄμμωνα Δία ὁ βλαστός

κι ἀπ'τοῦ Ἀριστοτέλη τή σοφία μπολιασμένος

τή μοίρα τῆς Ἑλλάδας στά χέρια σου κρατώντας

τήν πῆρες μακριά, στά πέρατα τοῦ κόσμου νά τήν πᾶς.

Ἀκροβατώντας πάνω σέ νομοτέλειες βαρβάρων καί σέ ἐπίβουλη

ἐχθρῶν κυριαρχία.

Ἴδιος μέ Ἄνεμο ἀσίγαστο καί νικηφόρο

πότε μπροστά καί πότε πίσω νά σαρώνεις ἀντιστάσεις

καί πάλι σκύβοντας μέ συγκατάβαση

πάνω ἀπό τό νικημένο σου ἐχθρό

νά σπέρνεις ὁλούθε Ἑλληνικές ἀμφικτιονίες.

Γιά τῶν λαῶν νά πασχίζεις τήν ὁμόνοια.

Τῆς γλώσσας τῆς Ἑλληνικῆς νά στήνεις θρόνο

καί τῆς ὁρμῆς σου πάντα σωστά νά κρατᾶς τό χαλινάρι.

Μεγάλε Στρατηλάτη!

Ἔκθαμβος ὁ κόσμος στό ἀντίκρισμά σου

Ἀπ'τήν περίσσεια σου Ἀνθρώπινη Σαγήνη

κι ἀπ'τήν πρωτοφανέρωτη συνάμα, θεία Φλόγα,

τίς πύλες τῶν λαῶν μιά-μιά θωροῦνε

ν'ἀνοίγονται μπροστά σου, κι ἀποροῦνε...

Κι ἐσύ ἀκάματος. Ἕνα ταξίδι γιά μιά Ἰθάκη

τή δική σου, ἀκολουθώντας σάν θεία προσταγή,

Τι κι ἀν σάν ἄλλος Γόρδιος δεσμός

καί τά τριαντατρία σου τα χρόνια ξάφνου σπάσαν;

Ἦταν μακρύς τοῦ ταξιδιοῦ ὁ δρόμος.

Τόσα τά πλούτη καί οἱ ἔξοχες στιγμές του.

Τόση ἡ γόνιμη σπορά πού ξέμεινε νά βλασταίνει στούς αἰῶνες

πού καί τῆς Ἄπιαστης ἸΘάκης, Ἀλέξανδρε Μεγάλε,

τ'ὄνειρο δικαιώνει!