Επιλέγω μερικά σημεία από την επιστολή του αγαπημένου μου φίλου Π. Τέτση. Ήταν για μένα ένα θείο δώρο το να λάβω ένα γράμμα από τον εκλεκτό και μοναδικό στο είδος του καλλιτέχνη ζωγράφου, τον ‘μαέστρο των χρωμάτων’, λίγες μέρες πριν από την εκδημία του και μάλιστα χειρόγραφο.
«Χτες μόλις ήρθε ο φάκελος και τον άνοιξα, επέπεσα στην ανάγνωση. Ανυπομονούσα να διαβάσω την πορεία των έργων. Έχετε γράψει έργα του αστικού θεάτρου. Οι δύο άνθρωποι στο ‘Τελευταίο Τρένο’ έχουν διαφορετικά προβλήματα. Άλλα η κοπέλα άλλα ο Άλκης και εκεί επάνω υφαίνετε έναν καμβά που ο ένας περνάει στον άλλον τα συναισθήματα και τη ζωή του. Ο μέλλον αυτόχειρ συνεχώς απογοητευμένος, γίνεται κάποιες στιγμές λίγο ψευτοαισιόδοξος για να ενισχύσει την κοπέλα. Το ίδιο και αυτή. Δηλαδή παίζεται ένα γαϊτανάκι, μία στον έναν μία στην άλλη ένα παιχνίδι διαξιφισμών.
Βρήκα ότι ο χειρισμός ήταν επιδέξιος που σε κράτησε σε περιέργεια περί της ολοκλήρωσης του δραματικο-τραγικού παιχνιδιού. Και να ο απομηχανής-Θεός. Η κλέφτρα!
Το έργο πετυχημένο!
Το ‘Μυστικό Μονοπάτι’ εξαίσιο έργο, δραματικό με αναπάντεχο τέλος.
Η δομή και στα δύο έργα είναι αυτή ενός maître και θα έπρεπε να έχουν μεγάλη επιτυχία. Οι ηθοποιοί όλοι πολύ καλοί.»
Το γράμμα του φίλου μου τελειώνει και με άλλες πληροφορίες, που αφορούν δημοσιεύσεις για τον κουνιάδο μου Γρηγόρη Λαμπράκη.
Κι εγώ διπλώνω το γράμμα ευλαβικά και το κρατώ κοντά μου.
Αυτά για μένα έχουν την αξία μιας υπέρτατης κριτικής από έναν άνθρωπο του πνεύματος και θα είναι για μένα μια ιερή παρακαταθήκη. Θα προσφεύγω πάντα σ’ αυτή και στην ενατένιση των δυο εξωφύλλων σε βιβλία μου, όπως ‘Στα χρόνια της καταχνιάς και ‘Ένας άλλος καθρέφτης’, που με έχει τιμήσει με αυτά ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
Τούλα Μπούτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου