Επειδή με
την είσοδο του στον Λευκό Οίκο η παρουσία του Μπαράκ Ομπάμα με είχε εντυπωσιάσει
και είχε γεννήσει ελπίδες για ένα καλύτερο κόσμο, αφού ξέρουμε ότι από την Αμερική
πηγάζουν όλα, είχα γράψει κάτι γι’ αυτόν.
Πιστεύω πως δεν διαψεύσθηκα τελείως. Ήταν
ο ανθρωπινότερος Πρόεδρος σε σύγκριση με τους άλλους ως τώρα, εξαιρείται ο Αβραάμ
Λίνκολν.
Για μια φορά ακόμη ξαναγράφω αυτό το ίδιο δημοσίευμα - ποίημα με την
ελπίδα ότι και εκτός Λευκού Οίκου θα μπορεί κάτι να προσφέρει στην υπόλοιπη
ανθρωπότητα και ιδίως στην Ελλάδα, την τόσο αδικημένη και κατατρεγμένη και να
βοηθάει τους Έλληνες και εκτός της έδρας του.
Ποίημα: Έκκληση στον Μπαράκ Ομπάμα
Αχ! Μη μας απογοητεύσεις
Μαύρε Λωτέ της
Αχνόφεγγης Μέρας!
Μη σε
παρασύρουν τα θηριώδη κύματα
ενός Ατέλειωτου
Καιρού
Των Άσπρων
Λωτοφάγων Προγόνων σου.
Όλων αυτών
που ζέσταναν με τον όγκο τους
με το βάρος,
τη σκιά και τις βλέψεις τους
το Βαρύγδουπο
Γραφείο της Οβάλ Κάμαρας
στην Άσπρη
Γειτονιά.
Εκεί, όπου
εναπόθεταν τα άνομα σχέδια κι όνειρά τους
Μη
λογαριάζοντας τι θα σάρωναν πίσω τους
οι κρύφιοι,
κούφοι, λογισμοί τους
Στο βωμό της
δικής τους Πεθυμιάς
Για Δόξα.
Για Χρυσάφι. Για Δύναμη
Για το
γονάτισμα των Αδύναμων Λαών.
Για λιώσιμο
των Ανθρώπινων μερμυγκιών
κάτω απ’ τη
βαρειά τους φτέρνα.
Κάνε να
λάμψει Ήλιος Δικαιοσύνης μια φορά
Ν’ αντηχήσει
Καμπάνα Πανανθρώπινη
κάποιου Τέλους.
Και μιας Αρχής.
Κάνε
Πρωτόφαντος Αστέρας να φανείς
ανάμεσα στους
ακούνητους πενήντα,
σ’ έναν Ουρανό
Ελπίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου