Και συ Ποιητή
με την τραχειά φωνή της αγωνίας σου
Με το χάδι του υπέρτατου Λόγου
Της Αλήθειας τη φθίνουσα λάμψη
και την μελωδία των εγερτήριων στίχων
Σάλπισε το δικό σου εμβατήριο!
Σε κάλεσμα πανανθρώπινο
με τη φλόγινη φωνή σου Ποιητή!
Για όσους θα γίνει μπορετό
να βάλεις σε μια πορεία Ελπίδας,
Θάρρους κι Αναζήτησης
Μερεύοντας τις απείθαρχες ροπές
της Αγριότητας και του Μίσους
Ξορκίζοντας τις σκοτεινές διαβάσεις
της προδομένης Ανθρωπιάς.
Αναζητώντας μέσα στα στοιβαγμένα
αποκαΐδια
τις κοιμώμενες σπίθες της Αγάπης, της
Αδελφοσύνης, της Συμπόνιας
Και τη θεία μέθεξη εκλιπαρώντας
από έναν οικτίρμονα θεό.
Ηλιαχτίδα σε καταιγίδας σάρωμα
Σαν πελάου ασίγαστο τυφώνα
και σε καταποντισμένων
βροντοχτυπημάτων
τη γλυκειά φωνή σου, Ποιητή!
Κι ας γίνει λύρα χρωματιστή, εφτάχορδη
της ξαστεριάς το Ουράνιο Τόξο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου