Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα
και θα ζούμε μήνες χρόνους χωρισμένοι
άσε με να πάρω κάτι κι από σένα
γαλανή Πατρίδα πολυαγαπημένη
Άφησε μαζί μου φυλαχτό να πάρω
γιατί κάθε λύπη κάθε τι κακό
φυλαχτό από αρρώστια φυλαχτό από Χάρο
μόνο λίγο χώμα, χώμα ελληνικό
χώμα δροσισμένο από νυχτιάς αγέρι
χώμα βαφτισμένο με βροχή του Μάη
χώμα μυρισμένο από το καλοκαίρι
χώμα ευλογημένο
χώμα που γεννάει μόνο με τις πούλιες την
ουράνια χάρη
μόνο με του ήλιου τα θερμά φιλιά
το μοσχάτο κλίμα το ξανθό σιτάρι
τη χλωρή τη δάφνη τη πικρήν ελιά
χώμα τιμημένο όπου το χουν σκάψει
για να θεμελιώσουν έναν Παρθενώνα
χώμα δοξασμένο όπου το χουν βάψει
αίματα στο Σούλι και στο Μαραθώνα
χώμα που χει θάψει λείψανα αγιασμένα
απ’ το Μεσολόγγι και από τα Ψαρά
χώμα όπου φέρνει στον μικρόν εμένα
θάρρος, περηφάνια δόξα και χαρά
θε να σε κρεμάσω φυλαχτό στα στήθια
κι όταν η καρδιά μου φυλαχτό σε βάλει
από σε θα παίρνει δύναμη, βοήθεια
μην τον ξεπλανέψουν άλλα ξένα κάλλη
η δική σου χάρη θα με δυναμώνει
κι όπου κι αν γυρίζω κι όπου κι αν
σταθώ
συ θε να μου δίνεις μια λαχτάρα μόνη
πότε στην Ελλάδα πίσω θε να ρθω
κι αν το ριζικό μου έρημο και μαύρο
μου γραψε να φύγω και να μη γυρίσω
το στερνό συχώριο σε σένα θα βρω
το στερνό φιλί μου θε να σου χαρίσω
έτσι κι αν σε ξένα χώματα πεθάνω
και το ξένο μνήμα θα ναι πιο γλυκό
σα θαφτείς μαζί μου στην καρδιά μου
επάνω
Χώμα Αγαπημένο Χώμα Ελληνικό.
Γεώργιος Δροσίνης
Για να
θυμόμαστε αυτά που δεν πρέπει να ξεχνάμε και την δόξα και την ιστορία που μας ανήκει.
Τούλα Μπούτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου