ΑΪΛΑΝ: Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Έτσι ο μικρούλης ΑΪΛΑΝ με τ’ ανασηκωμένο κόκκινο μπλουζάκι και το μπλε παντελονάκι, κι ανάμεσα την κάτασπρη πλατούλα χωρίς της μάνας τη ζεστή ασπίδα γύρω της… Έτσι, πεσμένος με το πρόσωπο – ένα ματάκι, μισή μυτούλα, στόμα – μέσα στο γαληνεμένο γαλάζιο νερό, με το απλωμένο ανάποδα χέρι, την παλάμη με τα τρυφερά δαχτυλάκια ανοιγμένα προς τον άχρηστο πια ουρανό και σ’ όλο τον κόσμο.. Έτσι η αποτύπωση στο εξώφυλλο ιστορίας της Χρονιάς του 2015..Το σπαρακτικότερο πορτραίτο ενός Κόσμου που μπορεί να νυχτώνει τον ήλιο και να σβήνει τις Ανατολές.
Η ανθρώπινη ματιά αγκιστρώνεται στην δακρυσμένη φωτογραφία, τα κύματα λίγο στο πέρα ασπρίζουν απειλητικά, τριγύρω στο παιδί, όμως λίγος άσπρος αφρός χαϊδεύει το τρυφερό ανθρώπινο βλαστάρι.
Όχι μαθήματα δεν μπορούν να πάρουν και να κρατήσουν τα ανθρώπινα αυτιά. Τόσο συνηθισμένα πια ν’ ακούν ειδήσεις για παιδιά με σβησμένη την πνοή από τα κύματα της αδιαφορίας και της σκληρότητας των καιρών.
Αν μπορούσε ένα ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ να στείλει το πορτραίτο του μικρού Κούρδου Αϊλαν σε όλους τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ (!!!) του Κόσμου τούτου, να το κρεμάσουν πάνω από τα γραφεία τους όπου παίρνονται οι αποφάσεις για τις τύχες του Κόσμου. Μήπως και κάποια αποξεχασμένη τύψη, ευλογημένη από κάποια Θεία Βούληση μπορέσει να ξυπνήσει μέσα στα νεκρωμένα – εγκληματικά μυαλά τους! Μία σωστή απόφαση δικαίωσης για την ύπαρξη στο Σύμπαν του Πλανήτη Γη!
Αριστέα (Τούλα) Μπούτου
Έτσι ο μικρούλης ΑΪΛΑΝ με τ’ ανασηκωμένο κόκκινο μπλουζάκι και το μπλε παντελονάκι, κι ανάμεσα την κάτασπρη πλατούλα χωρίς της μάνας τη ζεστή ασπίδα γύρω της… Έτσι, πεσμένος με το πρόσωπο – ένα ματάκι, μισή μυτούλα, στόμα – μέσα στο γαληνεμένο γαλάζιο νερό, με το απλωμένο ανάποδα χέρι, την παλάμη με τα τρυφερά δαχτυλάκια ανοιγμένα προς τον άχρηστο πια ουρανό και σ’ όλο τον κόσμο.. Έτσι η αποτύπωση στο εξώφυλλο ιστορίας της Χρονιάς του 2015..Το σπαρακτικότερο πορτραίτο ενός Κόσμου που μπορεί να νυχτώνει τον ήλιο και να σβήνει τις Ανατολές.
Η ανθρώπινη ματιά αγκιστρώνεται στην δακρυσμένη φωτογραφία, τα κύματα λίγο στο πέρα ασπρίζουν απειλητικά, τριγύρω στο παιδί, όμως λίγος άσπρος αφρός χαϊδεύει το τρυφερό ανθρώπινο βλαστάρι.
Όχι μαθήματα δεν μπορούν να πάρουν και να κρατήσουν τα ανθρώπινα αυτιά. Τόσο συνηθισμένα πια ν’ ακούν ειδήσεις για παιδιά με σβησμένη την πνοή από τα κύματα της αδιαφορίας και της σκληρότητας των καιρών.
Αν μπορούσε ένα ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ να στείλει το πορτραίτο του μικρού Κούρδου Αϊλαν σε όλους τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ (!!!) του Κόσμου τούτου, να το κρεμάσουν πάνω από τα γραφεία τους όπου παίρνονται οι αποφάσεις για τις τύχες του Κόσμου. Μήπως και κάποια αποξεχασμένη τύψη, ευλογημένη από κάποια Θεία Βούληση μπορέσει να ξυπνήσει μέσα στα νεκρωμένα – εγκληματικά μυαλά τους! Μία σωστή απόφαση δικαίωσης για την ύπαρξη στο Σύμπαν του Πλανήτη Γη!
Αριστέα (Τούλα) Μπούτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου