Οι μαργαρίτες
Το προδομένο χαλί
Κίτρινης πλάνης
Φως στα σύννεφα
Εφτάχορδη πρόταση
Ουράνιο τόξο
Στερεύουν οι βρύσες
Κι οι ρωγμές που τις ρουφούν
Πηγάδια λήθης
Της νιότης ώρες
που της βάφτισ’ ο καιρός
Λάμψη τ’ Απρίλη
Άκαιρες χάρες
Μη ζητάς απ’ τη ζωή
Δεν στις οφείλει
Αυτοχειρία
Των διαττόντων ο συρμός
Φωτός σπατάλη
Μην το φοβάσαι
το σκοτάδι π’ αγρυπνά
Θα ξημερώσει
Σταμάτα λίγο.
Κι ίσως να σ’ εύρει θαλασσί
ύπνου αποκούμπι
Έδωσες – πήρες.
Τα τεφτέρια σου κλειστά
κράτα δικά σου
Άσε να φύγω
Κάλιο ανάμνησης Φως
παρά σκοτάδι
Αυγινό ΄νειρο
που η σκέψη λάφυρο
κρατά δικό της.
Λάμπρο Πορφύρα
Η βάρκα σου εντός μας
πάντα θα λάμνει.
Κύκνειο άσμα.
Το τραγούδι της σιωπής
μεταφρασμένο
Τι ειν’ η Αγάπη
Μόνον της Μάνας καρδιά
αιώνια βρύση
Ο θάμνος πάθος
Και το δέντρο ψηλωσιά
Πώς να το φτάσει;
Κείνο το φέγγος.
Στη βαθύσκιωτη ματιά
ναυαγισμένο
Όνειρο πρωϊού
Που μ’ αφύπνισε σκληρά
το φως του ήλιου
Ήσουνα ΟΛΑ
Της καρδιάς μου το κλειδί
διπλοχαμένο
Η αρμονία
Της φωνής σου η μουσική
Ήχος σβησμένος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου