Το ρούχο
κρεμασμένο στην κρεμάστρα
προσμένει το
σώμα να το αγγίξει.
Να πάρει
ύλη, σχήμα και μορφή.
Να φιληθεί
από θερμή ανάσα παρουσίας.
Και κάποιο
άρωμα… δοξαστικό θυμίαμα ζωής
που τόσες το
μύρωσε φορές…
Όμως τόσες
κι οι απουσίες που καραδοκούν τριγύρω!
Εξόριστες
Απουσίες των ξεχασμένων ρούχων.
Μακρυνοί
αποχαιρετισμοί
μιας γιορτής
που πήρε Τέλος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου